IV
Τόσα φιλιά – μα δίχως
χείλη
τόσες αφές – μα δίχως
χέρια
τόσοι φρουροί – μα δίχως
πύλη
τόσες ειδήσεις – δίχως
περιστέρια
Τόσοι αγώνες – δίχως μάχη
τόσες μαγείες – δίχως
θάμα
Κρυφά θα φύγει δίχως να
'χει
αφήσει ούτε ένα ίχνος η
γενιά μας
— Άλισον, Τζέφρυ,
Ουίλλιαμ, Σάντυ…
Τους ήξερες ποτέ; Άγνωστά
μας
ονόματα στην αλισάχνη
τώρα που βούλιαξαν πια τα
δικά μας
Έρωτας – δίχως ν' αγαπάμε
Ζωή – χωρίς ποτέ να ζούμε
Έλα λοιπόν κι απόψε, ας
πάμε
να χορέψουμε ή να
σκοτωθούμε
Τι μπέρδεμα η ζωή μας, τι
ιστορία…
—Σάμπως να υπάρχει πια
Ιστορία
δική σου ή άλλη… —Τι
σκαλίζεις
τα σπλάχνα του
ραδιοφώνου;
Ήμασταν θάλασσα κι έχουμε
γίνει
σάπια βροχή και
τιποτένια.
Ξύσε το λούστρο των
νυχιών σου,
το ρίμελ, το make up και μίλησέ μου
— Είμαστε μεσοπόλεμος,
σου λέω,
ανίατα μεσοπόλεμος… Ας
πάμε
λοιπόν κι απόψε, ας πάμε
πάλι κάπου
να χορέψουμε ή να
σκοτωθούμε…
Aπό τη συλλογή Ψυχοστασία, 1972
(επανέκδοση, εκδ. Ύψιλον, 2006)