Ένας ανόητος ιστορικός
από απέναντι - μετά εβδομήντα χρόνια
θα μας βοηθούσε παρά τη
θέλησή του.
Στο τέλος αποφάσισαν
ψύχραιμα να μη τρώνε πρώτα τους γέρους
Τα μωρά ήταν πιο εύκολο
να μαλακώσουν...
Ήταν κι ένας άλλος
παρόμοιος ιστορικός που μας βοηθούσε πάλι.
Μετά ερχόταν το κάρο στη
Χαραυγή και μάζευε τους ξεκουρασμένους
Την είδε : ‘’Φάε κάτι
μικρή, στο επόμενο δρομολόγιο, σε βλέπω μέσα’’.
Στο Λένινγκραντ και το
Στάλινγκραντ τη δουλειά την κάναν κυρίως
οι πολύ δοκιμασμένες
γριές
Αυτές που ξέραν πια καλά
τι θα πει κορμί ακούνητο και κορμί πεινασμένο.
Πηγαινοέρχομαι από μικρός
μέσα στο αερόστατό μου,
από τη Χαραυγή στο
Λένινγκραντ... επιστρέφω μετά
Και θέλω ένα κόμμα, ένα
χαπάκι, ένα σώμα χαρούμενο.
Με περιμένει ένα τρύπιο
χέρι που φορά ένα γάντι
Ήχοι που είναι φρικτά
ανόητοι
Συνενώσεις δήμων και
μετονομασίες
Φαρμακεία χωρίς φάρμακα
Χαμόγελα –και
γέλια-απόγνωσης
Κυρίως ένα ξεραμένο δέντρο
Και τηλέφωνα που πια δεν
χτυπούν.
Ανέκδοτο ποίημα του Νίκου Κυριακίδη
