Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

6 Ιαν 2013

ΜΑΡΙΝΑ ή κόκκινες σπίθες, Νίκος Κυριακίδης

Με αποχαιρέτησε χωρίς να γνωριζόμαστε.
Προφανώς δεν ήθελε να θυμάται.
‘’Δώστε πίσω τα παλιά μου μάτια’’
Κανένα δεν έβλεπε
ήταν καλύτερα.
Αν ποτέ θα φύγω-είχα πει-θα είναι σεβασμός.
‘’Δεν υπάρχουν μόνο σιωπές Μαρίνα,
οι φωνές ,
έρχονται από παντού.
Εσύ φοράς τα καινούργια σου μάτια άλλωστε,
τίποτε δεν ξεφεύγει.
Εσύ γνωρίζεις την αμηχανία των αγοριών,
-όπου γης-
ειδικά όταν καμώνονται τους ψύχραιμους.
Και γιατί να έχουμε παγωμένο αίμα Μαρίνα ;
Κρύο περισσεύει, όπως κι ουρανός.
Μάλλον με θυμάσαι σαν κάτι που γελούσες κάποτε.
Αρνείσαι να μη γελάς πια.
Μουσικές
Χωρίς κανένα τέλος
Σαν θάνατος μασκαρεμένος
Σε μοναξιά.