Προς τα πού είναι η γνώση των κανόνων της θέασης;
Ολες οι αισθήσεις σου φωτίζονται στη γη,
όλες σου οι φύσεις αγρυπνούν στα ινδάλματά τους.
Ποια παραπάνω αλήθεια σε απελπίζει;
Υπάρχει ένας κήπος με περίτεχνες βραγιές,
με αλληγορίες δέντρων και θαυμάτων,
απρόσιτος απ' όλες τις μεριές,
μα ευπρόσιτος απ' τη μεριά της λύπης.
Υπάρχει ένας τόπος που ωριμάζει με τον άνεμο˙
έρχεται ο άνεμος σπρωγμένος απ' τη στάχτη,
χώμα και στάχτη θαμπωμένα από το χνώτο της άφεσης,
από τις προσευχές που εξαντλούν το ουράνιο φάσμα˙
χώμα και στάχτη,
σαν την ουσία της φάρσας του σύμπαντος,
σαν την αθόρυβη επανάληψη του αδάκρυτου θανάτου.
Μην κρύβεσαι πίσω απ' τον θάνατο, Φάουστ˙
υπάρχει ο τόπος που ακόμη αντηχεί
τους επιδέξιους ελιγμούς των σκευοφόρων,
τη φλέβα στον λαιμό του σαλπιγκτή,
το σπάσιμο του σβέρκου στην αγχόνη˙
σαν ένας τόπος πιο μακριά από το μέλλον
ή σαν συναισθηματική σειρήνα που καλεί
[ για ένα φλυτζάνι ζεσταμένο καφέ με μπισκότα βουτύρου
στο καταφύγιο φως
μιας λάμπας γκαζιού,
φλυαρώντας για
ασήμαντα πράγματα,
παίζοντας τα
ωροσκόπια στα δάχτυλα και τους αστερισμούς...
-Ωστε λοιπόν
βρίσκουμε τόσα να κάνουμε, οι λεπτοδείκτες συνεχίζουν να
γυρνούν και
παραμένουμε όσο πρέπει καθωσπρέπει. ]
Ποια παρωδία στοιχειώνει το μέλλον σου, Φάουστ;
Κάτι που μοιάζει με σκιά σκεπάζει τη σκιά σου
και η γοτθική διαλεκτική παραείναι βολική
για να ντυθείς το ρούχο της σαν πέπλο ονειροπόλου.
[ -Από εδώ για τα tableaux vivants, παρακαλώ. ]
Κάτι που μοιάζει με σκιά σκεπάζει τις σκιές μας.
Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή Προς τα πού, Εκδόσεις
Νεφέλη 2012
