Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

26 Νοε 2013

Θεόδωρος Γρηγοριάδης, "Ο Ναύτης", Εκδόσεις Πατάκη

Ο Ναύτης είναι ένας έφηβος που φαντάστηκε τον κάµπο του σαν μια θάλασσα, ώσπου ανοίχτηκε στα αληθινά πέλαγα αναζητώντας ένα κρυμμένο µυστικό. Οι γοργόνες των παραμυθιών έγιναν οι γυναίκες των λιμανιών, οι μύθοι ξέφτισαν στα κύματα κι έγιναν ιστορίες και περιπέτειες του κόσμου.
Ο «Ναύτης» είναι μια ειλικρινής, συγκινητική αλλά και τολμηρή αφήγηση. Ένα ταξίδι που ενώνει απόμακρους τόπους, αλλόκοτες ιστορίες, διαφορετικούς ανθρώπους, κρυφές επιθυμίες, αναμολόγητους έρωτες.

Ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης γεννήθηκε το 1956 στο Παλαιοχώρι Παγγαίου Καβάλας. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, δίδαξε στη Μέση Εκπαίδευση και συνεργάστηκε µε τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών διοργανώνοντας λογοτεχνικά σεμινάρια. Έχει γράψει εννέα μυθιστορήματα, δύο συλλογές διηγημάτων και µία νουβέλα. Το «Παρτάλι» μεταφράστηκε στα γαλλικά και παρουσιάστηκε ως θεατρικός μονόλογος στο Φεστιβάλ Αθηνών και η «Δεύτερη γέννα» ανέβηκε ως θεατρικός μονόλογος στο Φεστιβάλ Φιλίππων και Καβάλας. Ο «Ναύτης» πρωτοκυκλοφόρησε το 1993.

«Ένας ήρωας άξιος του ονόµατός του, “εραστής, τρελός και ποιητής”, µονήρης και δαιµονιακός…»
Κυριακή Πετράκου, Διαβάζω, τχ. 327, Ιανουάριος 1994


«Παρ’ όλη τη στρωτή, ρέουσα και ευχάριστη στον αναγνώστη γραφή, τα πράγματα λέγονται µε το
όνομά τους και οι ανθρώπινες σχέσεις κρατούν όλη την αγριάδα, και τη βαναυσότητα κάποτε, της
ελληνικής υπαίθρου». Νίκος Ντόκας, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 20-11-1994


«Άλλοτε θεατής κι άλλοτε δράστης, ο περιπλανώμενος ναύτης […] είναι ένας προσεκτικός
παρατηρητής: ανακαλύπτει και πλάθεται μέσα από αυτά που βλέπει».
Αναστασία Λαµπρία, Μεσημβρινή, Μ2, Νοέμβριος 1994


«… Ο “Ναύτης” εμφανίζει συγγένεια µε την “Υδάτινη χώρα” του σύγχρονου Βρετανού Γκράχαµ
Σουίφτ, από την άποψη ότι συνθέτει ένα έπος για το νερό, μέσα στην καρδιά της ηπειρωτικής γης».
Ελισάβετ Κοτζιά, Η Καθημερινή, 5-9-1993


«Όσο για τον Γρηγοριάδη, σίγουρα πλουτίζει τη νεότερη πεζογραφική µας παραγωγή µε ένα καθ’ όλα
αξιοσύστατο και αξιανάγνωστο δείγμα». Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Ελευθεροτυπία, 11-8-1993