Δ΄ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ
ΤΟ ΦΙΛΙ
"Ότε η αμαρτωλός προσέφερε το μύρον..."
Σου ’βγαλε τ’ άρβυλα, σου έπλυνε τα πόδια να ξεκουραστούν,
Άπλωσε τα μαλλιά στρώμα, για να πλαγιάσεις
Και σου ’δωσε φιλί,
Κλεμμένο,
Κρατημένο στα κατάβαθα της προσμονής,
Τότε ο μαθητής, ο σύντροφος, ο αδερφός,
Που γείρατε στην ίδια χλαίνη το χειμώνα,δίχως όνειρα
Κι ένα χαμόγελο φορέσατε την Άνοιξη χιτώνα,
Μετρούσε τα αργύρια
Κι έκανε πρόβα στον καθρέφτη για της προδοσίας το φιλί.
Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ
"Σήμερον κρεμάται επί ξύλου
Ο εν ύδασι την γην κρεμάσας."
Σήμερα με τέσσερα καρφιά σταυρώνεται η Άνοιξη
Στέφανον εξ ακανθών φοράει ο ουρανός και στάζει αίμα
Λόγχη εκεντήθη η πλευρά της γης κι έβγαλε όξος και χολή.
Σήμερα Σε φέραν στρατιώτες δέσμιο,
Γιέ της αγάπης,
Της φτωχολογιάς,
Και Σε καρφώσαν στα παλούκια σά ληστή
Για να τρομάξει η Ανάσταση,
Να σκορπιστούν οι ελπίδες
Και να κιοτέψουν οι δικές μας οι καρδιές,
Μαχαίρια ακονισμένα απ.το χαμόγελό Σου
'Ετοιμα να σχίσουν το σκοτάδι...
ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ
Διαμερίσαντο τα μέλη μου εαυτοίς
Σε Δύση και Ανατολή
Και επί την καρδίαν μου έβαλον κλήρον.
-Ακόμη περιφέρεται στα πράσινα τραπέζια
Των διαπραγματευτών
Ανάμεσα σε τράπουλες και ζάρια-
Κράτησαν τη χολή και τ’ όξος, να βουτούν τα βέλη τους
Και πάνω στην πλευρά μου κύκλους χάραξαν,
Ν’ ασκούνται στη σκοποβολή.
Φύλαξαν τα καρφιά, να με σταυρώνουν κόθε χρόνο
Πότε στο ο Αουσβιτς, πότε στη Χιροσίμα,
Πότε στο Λίβανο,Πότε στην Κύπρο,
Το αγκάθινο στεφάνι μου το κάναν συρματόπλεγμα
Και με της προδοσίας τα αργύρια αγόρασαν ακίνητα.
Ηλί-Ηλί, που μ’ έστειλες να κατεβώ;
Χάθηκαν οι πλανήτες
Στους χιλιάδες Γαλαξίες τ’ουρανού Σου;
Η ΕΚΛΟΓΗ
«Εμέ επί ξύλου εσταύρωσε, τον δε Βαραββάν ητήσατο και απέλυσε»
.
Χάθηκες από τότε, Κύριε,
Ανάμεσα στ' ανώνυμα τα όνειρα
Δεν παίρνεις μέρος στα κοινά
Γύρισες στην παλιά δουλειά Σου.
Μ’ ένα σφυρί κι ένα ροκάνι φκιάχνεις τον κόσμο μοναχός.
Με το σκαρπέλο του σκαλίζεις το χαμόγελο,
Μ’ ένα νυστέρι του μεταμοσχεύεις την καρδιά Σου,
Ανοίγεις κάποια φλέβα Σου, τον πλημμυρίζεις με αγάπη
Τον βάφεις μέσα κι έξω με το φως...
Κι εμείς σε κάθε εκλογή
Σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία από τότε
Διαλέγουμε το Βαραββά...
ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ
Στάση πρώτη
Η ζωή έν τάφω με το φως στην καρδιά
Περιμένει σαν τη σπίθα τον άνεμο
Με χαμόγελο να βάψει όλη τη γη...
Στάση δεύτερη
Ώσπερ πελεκάν
Που χτυπήθηκε στις δύο τις φτερούγες
Ράντισε με αίμα τον ουρανό
Να βλαστήσει η Ανάσταση στη γη.
Στάση τρίτη
Ω γλυκύ μου έαρ
Φως καθηλωμένο
Πώς θα βλέπει ο κόσμος;
Ποτίζω το σταυρό Σου
Με τα δάκρυά μου
Μήπως και βλαστήσει...
ΤΟ ΦΙΛΙ
"Ότε η αμαρτωλός προσέφερε το μύρον..."
Σου ’βγαλε τ’ άρβυλα, σου έπλυνε τα πόδια να ξεκουραστούν,
Άπλωσε τα μαλλιά στρώμα, για να πλαγιάσεις
Και σου ’δωσε φιλί,
Κλεμμένο,
Κρατημένο στα κατάβαθα της προσμονής,
Τότε ο μαθητής, ο σύντροφος, ο αδερφός,
Που γείρατε στην ίδια χλαίνη το χειμώνα,δίχως όνειρα
Κι ένα χαμόγελο φορέσατε την Άνοιξη χιτώνα,
Μετρούσε τα αργύρια
Κι έκανε πρόβα στον καθρέφτη για της προδοσίας το φιλί.
Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ
"Σήμερον κρεμάται επί ξύλου
Ο εν ύδασι την γην κρεμάσας."
Σήμερα με τέσσερα καρφιά σταυρώνεται η Άνοιξη
Στέφανον εξ ακανθών φοράει ο ουρανός και στάζει αίμα
Λόγχη εκεντήθη η πλευρά της γης κι έβγαλε όξος και χολή.
Σήμερα Σε φέραν στρατιώτες δέσμιο,
Γιέ της αγάπης,
Της φτωχολογιάς,
Και Σε καρφώσαν στα παλούκια σά ληστή
Για να τρομάξει η Ανάσταση,
Να σκορπιστούν οι ελπίδες
Και να κιοτέψουν οι δικές μας οι καρδιές,
Μαχαίρια ακονισμένα απ.το χαμόγελό Σου
'Ετοιμα να σχίσουν το σκοτάδι...
ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ
Διαμερίσαντο τα μέλη μου εαυτοίς
Σε Δύση και Ανατολή
Και επί την καρδίαν μου έβαλον κλήρον.
-Ακόμη περιφέρεται στα πράσινα τραπέζια
Των διαπραγματευτών
Ανάμεσα σε τράπουλες και ζάρια-
Κράτησαν τη χολή και τ’ όξος, να βουτούν τα βέλη τους
Και πάνω στην πλευρά μου κύκλους χάραξαν,
Ν’ ασκούνται στη σκοποβολή.
Φύλαξαν τα καρφιά, να με σταυρώνουν κόθε χρόνο
Πότε στο ο Αουσβιτς, πότε στη Χιροσίμα,
Πότε στο Λίβανο,Πότε στην Κύπρο,
Το αγκάθινο στεφάνι μου το κάναν συρματόπλεγμα
Και με της προδοσίας τα αργύρια αγόρασαν ακίνητα.
Ηλί-Ηλί, που μ’ έστειλες να κατεβώ;
Χάθηκαν οι πλανήτες
Στους χιλιάδες Γαλαξίες τ’ουρανού Σου;
Η ΕΚΛΟΓΗ
«Εμέ επί ξύλου εσταύρωσε, τον δε Βαραββάν ητήσατο και απέλυσε»
.
Χάθηκες από τότε, Κύριε,
Ανάμεσα στ' ανώνυμα τα όνειρα
Δεν παίρνεις μέρος στα κοινά
Γύρισες στην παλιά δουλειά Σου.
Μ’ ένα σφυρί κι ένα ροκάνι φκιάχνεις τον κόσμο μοναχός.
Με το σκαρπέλο του σκαλίζεις το χαμόγελο,
Μ’ ένα νυστέρι του μεταμοσχεύεις την καρδιά Σου,
Ανοίγεις κάποια φλέβα Σου, τον πλημμυρίζεις με αγάπη
Τον βάφεις μέσα κι έξω με το φως...
Κι εμείς σε κάθε εκλογή
Σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία από τότε
Διαλέγουμε το Βαραββά...
ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ
Στάση πρώτη
Η ζωή έν τάφω με το φως στην καρδιά
Περιμένει σαν τη σπίθα τον άνεμο
Με χαμόγελο να βάψει όλη τη γη...
Στάση δεύτερη
Ώσπερ πελεκάν
Που χτυπήθηκε στις δύο τις φτερούγες
Ράντισε με αίμα τον ουρανό
Να βλαστήσει η Ανάσταση στη γη.
Στάση τρίτη
Ω γλυκύ μου έαρ
Φως καθηλωμένο
Πώς θα βλέπει ο κόσμος;
Ποτίζω το σταυρό Σου
Με τα δάκρυά μου
Μήπως και βλαστήσει...
