Μικρές οι πτήσεις του απρόοπτου
στο σύνορο της μέρας -
η κοίλη πλευρά των κοχυλιών
το ράγισμα του οστράκου
οι βελούδινες μορφές - ραφές του σκότους
κρύα ρυάκια που διασχίζουν
το παλιό πατρικό σαλόνι
παφλάζοντας μες στον καθρέφτη
Κι εκείνη η αράχνη
που απλώνει ρίζα
στης πόλης την κοιλιά
ως το πρωί και με κατέχει
Τρυγώ δυο στάλες φως
ζυμώνω με άπλετο σκοτάδι
και να το γκρίζο το
άσφαλτο
απόσταγμα του τέλους
Πηγή: Περιοδικό "Γραφή"
