Στην συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα, ο αξέχαστος Μένης Κουμανταρέας, που βρέθηκε νεκρός το Σάββατο στο διαμέρισμά του, μιλάει για την χουντική λογοκρισία και τα περίφημα 18 κείμενα, την πρώτη συλλογική αντιδραση του πνευματικού κόσμου εναντίον της δικτατορίας.
Οι συνταγματάρχες, εκτός από το κλίμα τρομοκρατίας, είχανε επιβάλλει αυστηρή λογοκρισία. Επρεπε να περάσει κανείς από το γραφείο του λογοκριτή, το οποίο ήταν στην οδό Ζαλοκώστα στο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως. Δεν επιτρεπόταν δηλαδή να δημοσιεύσει κανείς οτιδήποτε, χωρίς την άδεια της λογοκρισίας. Και μάλιστα η πρώτη μου επαφή με την μετέπειτα εκδότρια μου, την Νανά την Καλιανέση στις εκδόσεις Κέδρος, ήταν έξω από τα γραφεία της λογοκρισίας. Αποφασίσαν ο Στρατής ο Τσίρκας, ο μεγάλος μας συγγραφέας, η κυρία Καλιανέση και άλλοι του κύκλου του Κέδρου, να βγει ένα περιοδικό το οποίο θα ήταν κατά κάποιο τρόπο μια διαμαρτυρία για την Χούντα, χωρίς να είναι κάτι φωναχτό. Εγώ είχα δώσει ένα παλιό μου διήγημα «Τα καημένα». Και όταν δώσαμε ραντεβού και πήγαμε μαζί στο γραφείο του λογοκριτή, βρεθήκαμε μπροστά σε έναν άνθρωπο σκυμμένο στο γραφείο του. Είχε το κείμενο το δικό μου κοκκινισμένο όλο, δηλαδή δεν υπήρχε αράδα που να μην ήταν κοκκινισμένη.
