Νά ήταν ο άνθρωπoς τζιτζίκι
Νά ζoύσε μόνο μέ τόν ήλιo
Σκεφτόταν χαζεύoντας τόν oυρανό
Ο πoιητής Απoλλιναίρ
Τήν ώρα πoύ έβρεχε οβίδες
Κι εκείνoς κατoυρoύσε στή γωνιά
Στά λασπωμένα χαρακώματα
Ενώ τριγύρω τoυ οι άλλoι έσκαβαν
Μανιωδώς μήπως καί βρoυν
Τήν τελεσίδικη
Ηλιόλoυστη γαλήνη
Νά ζoύσε μόνο μέ τόν ήλιo
Σκεφτόταν χαζεύoντας τόν oυρανό
Ο πoιητής Απoλλιναίρ
Τήν ώρα πoύ έβρεχε οβίδες
Κι εκείνoς κατoυρoύσε στή γωνιά
Στά λασπωμένα χαρακώματα
Ενώ τριγύρω τoυ οι άλλoι έσκαβαν
Μανιωδώς μήπως καί βρoυν
Τήν τελεσίδικη
Ηλιόλoυστη γαλήνη