Ακυρώνω το κακό φυτεύοντας καημό στο κρυφό μου χώμα.
Ποτισμένο με τόσα δάκρυα αυτό δεν μπορεί να σφάλλει .
Το νόημά του καταπίνει ακόμα και τα χνάρια του
τυμβωρύχου . Κι όταν
σωπαίνει εργάζεται.
Κι ο καημός εδώ καμέλια και μαργαριτούλας ζεστή ανάσα.
Από το χώμα στο χρώμα φυτρώνει ο αιθέρας.
Έτσι.
Ακυρώνω το κακό θυσιάζοντας αίμα στο κρυφό μου σώμα.
jiagogina
