Γιάννης Ευθυμιάδης, Πάνω στο σώμα σου

Πάνω στο σώμα σου
Κυλάει το μελάνι
Παίρνει το χρώμα σου
Και τότε πιάνει
Να γίνεται ουρανός το γκρι ταβάνι.

Βάζω τελεία με τα μάτια σου
Κι είναι η παύλα μια ευθεία στο κορμί σου
Έλα, κοιμήσου
Θα γίνουν τα δυο χέρια μου κρεβάτια σου.

Χτυπούν οι φλέβες μου επάνω στους μηρούς σου
Και στους χορούς σου
Μπαίνω γυμνός με μουσική το βογκητό σου
Στο ποθητό σου αγκάλιασμα
Και στους μυώνες τους γερούς σου.

Ποια άγρια πάλη με παραμονεύει πάλι
Ποιο τραύμα θαύμα θα με σώσει από τη ζάλη
Ή θα με βάλει
Βαθιά μέσα στη μαγική σου αιθάλη
Σε ποια σου στήθη θ' ακουμπήσω το κεφάλι
Να φεύγω απ' τη ζωή αυτή σε κάποιαν άλλη.