Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

8 Ιουν 2015

Στέλιος Σπεράντζας (1888 - 8 Ιουνίου 1962)



Στέλιος Σπεράντζας, γιατρός, ποιητής και συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, γεννήθηκε το 1888 στη Σμύρνη και πέθανε στις 8 Ιουνίου 1962 στην Αθήνα.

Η καταγωγή του ήταν από τη Σίφνο. Μετά την αποφοίτησή του από την Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης, σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι, όπου ειδικεύτηκε στην οδοντιατρική.

Ασχολήθηκε επίσης με την Παιδαγωγική και το 1908 ανέλαβε την οργάνωση της λειτουργίας των ελληνικών σχολείων της επαρχίας της Ροδόπολης του Πόντου.

Κατά την περίοδο 1933-1952 διατέλεσε καθηγητής της Ορθοδοντικής στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στο στρατό υπηρέτησε με την ειδικότητα του ακτινολόγου και αργότερα έγινε διευθυντής στο ακτινολογικό εργαστήριο του Αντιφυματικού Ιατρείου Πειραιά και του νοσοκομείου Σωτηρία. Την περίοδο 1939-1940 εξέδωσε το επιστημονικό περιοδικό «Ήρα».

Σύμφωνα με δημοσίευμα της αθηναϊκής εφημερίδας, («Η λίστα των μασόνων», «Το Βήμα», 19 Μαρτίου 2006), το οποίο στηρίζεται στην ιστοσελίδα της Μασονικής Στοάς της Ελλάδος, είχε την ιδιότητα του Μασόνου.

Βραβεύτηκε για τους στίχους του ύμνου του συλλόγου «Πανιώνιος» Γ.Σ., τους οποίους έγραψε σε ηλικία μόλις 14 ετών, όταν συμμετείχε σε ποιητικό διαγωνισμό με το ψευδώνυμο «Απηλιώτης», και οι στίχοι μελοποιήθηκαν από τον μουσικό Δημοσθένη Μιλανάκη.

Ο διαγωνισμός προκυρήχθηκε το 1900, για να τιμηθούν τα δεκάχρονα της λειτουργίας του συλλόγου «Πανιώνιος» Γ.Σ., με τίτλο «Α΄ Πανιώνιος Ποιητικός Διαγωνισμός», και βασικό όρο της προκήρυξης «ο ύμνος να γραφεί στην αρχαΐζουσα». Την επιτροπή επιλογής αποτελούσαν οι λογοτέχνες Γεώργιος Μιστριώτης, Νικόλαος Καζάζης και Αριστομένης Προβελέγγιος.

Αργότερα διακρίθηκε σε ποιητικούς διαγωνισμούς, ώσπου το 1946 τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Διατέλεσε και Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Δημοσίευσε πλήθος ποικίλης συνεργασίας σε περιοδικά και εφημερίδες, μα κύρια διακρίθηκε στην παιδική ποίηση, ποιητικές συλλογές, πεζογραφήματα και μονόπρακτα θεατρικά. Η ποίηση του αντλεί από ποικίλες περιοχές. Τραγουδά το ερωτικό, οικογενειακό, κοινωνικό, θρησκευτικό και πατριωτικό συναίσθημα, και ιδιαίτερα το τελευταίο.

Ο λυρισμός του είναι πλούσιος και πηγαίος, η τεχνική του σωστά επεξεργασμένη. Ευχαριστεί και συγκινεί γενικά, γιατί είναι αυθόρμητη και απροσποίητη, χωρίς εντυπωσιακά τεχνάσματα και τολμήματα επιδεικτικά.


Πηγή: http://www.livepedia.gr