Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

11 Ιουν 2015

Συνπύκνωση της Ιστορίας

 του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου



«Τους έβαλαν στο δίλημμα συνθηκολόγηση ή πόλεμος. Διάλεξαν τη συνθηκολόγηση και είχαν τον πόλεμο».



 Έτσι σχολίασε ο Τσώρτσιλ τη συμπεριφορά Νταλαντιέ και Τσάμπερλαιν απέναντι στον Χίτλερ το 1938. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να μη χρειασθεί να το επαναλάβει ο ιστορικός του μέλλοντος για την Ελλάδα.

 Έχουμε επανειλημμένα επισημάνει ορισμένες δομικές ομοιότητες, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών, μεταξύ της σημερινής κατάστασης και αυτής της δεκαετίας του 1940, γιατί και τότε και τώρα έχουμε κατάλυση της εθνικής-λαϊκής κυριαρχίας και υπονόμευση των βασικών προϋποθέσεων αναπαραγωγής του κοινωνικού σχηματισμού, και τότε και τώρα έχουμε υποταγή στους ξένους και κατάρρευση των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Η αριστερά, υποστηρίξαμε, εξ αιτίας αυτής της κατάστασης, έχει ιστορικές ευκαιρίες και διατρέχει ιστορικούς κινδύνους, ανάλογους με τη δεκαετία του 1940. Δυστυχώς βέβαια, τέτοια σχόλια προκάλεσαν κυρίως αμηχανία έως ενόχληση  σε αυτούς ακριβώς που θα έπρεπε κυρίως να προβληματίσουν και οι οποίοι έτειναν μονίμως να εκλαμβάνουν τις επιθυμίες τους ως πραγματικότητα και να «προσαρμόζουν» την πραγματικότητα σε αυτό που ήθελαν ή εκτιμούσαν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν.

Πλησιάζουμε τώρα γοργά στο σημείο μηδέν, όπου η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα τεθεί προ του διλήμματος είτε να υπογράψει μια πολύ μέτρια έως πολύ κακή συμφωνία, είτε να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια ρήξη με την τρόικα, ίσως τη μόνη λύση που απέμεινε πια στη χώρα, μια ρήξη όμως που δυστυχώς δεν προέβλεψε, θέλησε, σκέφτηκε ή ετοίμασε. Και κυρίως για την οποία δεν προετοιμάστηκε η ίδια γιατί η πολιτική βούληση και η βαθιά, «ιεραποστολική» συναίσθηση της ιστορικής ανάγκης είναι η κύρια προϋπόθεση για να μπει κανείς σε αυτόν τον δρόμο. Αλλά όταν η ζωή θέτει το πρόβλημα, δεν σε ρωτάει δυστυχώς αν ετοιμάστηκες.

Η συνέχεια εδώ