Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

23 Ιουλ 2015

Υπάρχουν κάτι στιγμές...

Δεν υπάρχουν πια ψευδαισθήσεις περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. 
Καλό είναι, όμως, να πορευόμαστε χωρίς ψευδαισθήσεις. 
Χάθηκε ένας πόλεμος και αυτή η λεόντειος συμφωνία που μας προσφέρεται, αρμόζει στους ηττημένους!
Ας πάμε τώρα παρακάτω. 
Και να πάμε, όχι στα τυφλά, όπως πορευόμαστε μέχρι σήμερα, αλλά με ένα σχέδιο! Τόσο δύσκολο, επιτέλους, είναι να φτιάξουμε έναν μπούσουλα που να μπορέσουμε να τον ακολουθήσουμε με "ηρεμία", πια;
Να ξεκινήσουμε επιτέλους να εκπονούμε αυτό το ανύπαρκτο προς το παρόν σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και απορρόφησης των αμύθητων, για τα δεδομένα της εποχής, κοινοτικών πόρων που λιμνάζουν αναξιοποίητοι.
Ν' αρχίσουμε να ξεσκονίζουμε τα αρχεία των πτωχών μας τραπεζών για να εντοπίσουμε τα τρωκτικά που τόσα χρόνια ροκάνιζαν κι αναμφίβολα συνεχίζουν να ροκανίζουν τα δημόσια ταμεία. Μαζί, να φτιάξουμε σιγά-σιγά κι εκείνο το περίφημο περιουσιολόγιο για να σταματήσουν να αιτούνται επιδομάτων αλληλεγγύης και κοινωνικών βοηθημάτων, οι μπαγάσηδες έχοντες και κατέχοντες.
Ν' αφοσιωθούμε στον λογιστικό έλεγχο του χρέους που έχει ξεκινήσει, για να ξεμαγαρίσει κάποτε ετούτος ο τόπος από όλους αυτούς που πίνοντας και τρώγοντας εις υγείαν ημών των κορόιδων, μας έσωζαν όλα αυτά τα χρόνια –και τώρα ονειρεύονται να μας ξαναματασώσουν, οι θρασείς…
Ν' απαιτήσουμε ως κοινωνία και το ξεμαγάρισμα αυτού του στάβλου που ονομάζεται "Ελληνική Δικαιοσύνη"...
Ανηφορικός είναι ο δρόμος και θέλει σχέδιο πορείας...
Η συνέχεια εδώ