Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

20 Νοε 2015

Ο Κώστας Βεργόπουλος για τις ρίζες της τρομοκρατίας

[...] Επιδιώκεται η δημιουργία μιας ψύχωσης, ότι είμαστε σε πόλεμο με κάποιον εξωτερικό εχθρό, ενώ βασική πλευρά του προβλήματος βρίσκεται μέσα στη χώρα [...] Ο εχθρός είναι μέσα μας! Είναι εσωτερικός εχθρός που εκτρέφεται από τον κοινωνικό αποκλεισμό χιλιάδων νέων, κατά κύριο λόγο μουσουλμανικής προέλευσης [...] Θα έπρεπε να είχαμε την σοβαρότητα να καταλάβουμε τουλάχιστον τη δική μας κτηνωδία που εκτρέφει την κτηνωδία του άλλου [...] Βαδίζουμε σε αντίθετο δρόμο από αυτόν που θα έπρεπε να ακολουθήσει η Ευρώπη [...] Αν τα πράγματα συνεχίσουν στην πορεία που μπαίνουν τώρα, η καταστροφή είναι βεβαία. Πάμε προς σκοτεινές περιόδους, που θυμίζουν τους εφιάλτες του Μεσοπολέμου [...]
 Ο Κώστας Βεργόπουλος, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή τα πρόσφατα πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήματα στη Γαλλία, στο πλαίσιο της ακτιβιστικής Έρευνας για την κρίση.

Κρ.Π.: Πώς είναι η κατάσταση στο Παρίσι αυτή τη στιγμή; 

Κ.Β.: Σε κλίμα σοκ και μουδιασμένη εξακολουθεί να είναι η κοινωνία στο Παρίσι και την Γαλλία. Ο κόσμος είναι τρομοκρατημένος και πάνω σ’ αυτό σπεκουλάρει και η κυβέρνηση:
Βγαίνει ο πρωθυπουργός και λέει «Προσοχή, θα γίνουν κι άλλα τις επόμενες μέρες». Αν είναι δυνατόν! Προαναγγέλλει κι άλλα χτυπήματα και λέει πως αυτά που συνέβησαν τα γνώριζαν ότι θα συμβούν από πριν. Μα, το ερώτημα είναι, αν τα ήξεραν από πριν, γιατί δεν τα εμπόδισαν;  Δηλαδή, θέλει να δείξει ότι τα ξέρει όλα, ότι ελέγχει την κατάσταση, μα αν την ελέγχει, τότε γιατί γίνονται;

Κρ.Π.: Ποιές είναι οι ρίζες της τρομοκρατίας κατά τη γνώμη σας; 

Κ.Β.: Υπάρχει μία παραπλάνηση. Γίνεται λόγος από την αρχή, για εξωτερικό εχθρό. Ότι ο εχθρός έρχεται απ’ έξω και ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Αυτό δηλώθηκε επίσημα.

Μέχρι και ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Ντε Βιλπέν βγήκε και είπε πως είναι απαράδεκτος ο όρος «πόλεμος». Τι θα πει πόλεμος; Εναντίον ποιου στρατού και ποιάς χώρας; Αγώνας κατά της τρομοκρατίας δεν σημαίνει αυτομάτως και κατάσταση πολέμου.

Επιδιώκεται η δημιουργία μιας ψύχωσης, ότι είμαστε σε πόλεμο με κάποιον εξωτερικό εχθρό, ενώ βασική πλευρά του προβλήματος βρίσκεται μέσα στη χώρα. Οι τρομοκράτες είναι παιδάκια που έχουν γεννηθεί στη Γαλλία, έχουν μεγαλώσει στη Γαλλία, ή στο Βέλγιο. Εγκληματικά προϊόντα που παράγονται από την ιδία την κοινωνία μας. Αυτό είναι το πιο εφιαλτικό.

Κάτι δεν πάει καλά με τις αυτοανακηρυγμένες πολυπολιτισμικές κοινωνίες μας. Ο δυτικός πολιτισμός ανοίγεται, όμως διαπιστώνουμε ότι, παρόλα ταύτα, η ιεραρχική διαστρωμάτωση συνεχίζεται και στο βυθό της κοινωνικής ιεραρχίας καταλήγουν να βρίσκονται πάντα οι αλλογενείς πληθυσμοί σαν σύνολα, παρόλο που κάποια άτομα εξ αυτών μπορούν να ανέρχονται κοινωνικά.
Η συνέχεια εδώ