Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

9 Νοε 2015

Ανδρέας Ζερδεβάς, Εν ονόματι ζωή

Τρέχουν οι λέξεις
με ταχύτητα υποδόριου φωτός
που πήρε τη θέση του αυτό αντί το αίμα
και μες στις φλέβες των ονείρων
μαγκώνεται το σύμφωνο,
κομπιάζει το φωνήεν.
σύμφωνοι.
η σύσταση απλή,
δειλή η συστολή τού σε φωνάζω "ζωή"
και η γλώσσα ρουφιέται
το "ζ" τραβιέται, το "ω" τυραννιέται, όσο για το "η",
αυτό λιποτακτεί απ'το υποδόριο φως σου
που ως σήμερα δεν είδε στεναγμό
μα αισθάνθηκε οδό,
τα υπόγεια της υψηλής σου ύπαρξης.
Κάπου σιωπώ
Κάπου υπάρχω.
Βάφω τους αιθέρες
με μονομιάς χρώμα σκούρο,
βαθύ κι ασυγχώρητο.
έτσι,
θολούρα που έσκυψες
απ' το κεφάλι του ουρανού
και καταδέχτηκες

το φτωχικό μου σπίτι