Τόσες βεβαιότητες
Σκορπίστηκαν σ'' αυτό που δεν είν' αιώνιο
Και γεννάται το ερώτημα Τι Μένει
Από την σφαγή των νηπίων υπάρχει ακόμα αχός
Σε συντελεσμένο μέλλοντα συνεχώς εκτεινόμενος
Έτσι και κάθε σφαγή ηχολογείται
Κυρίως δε
Η αναίμακτη Η αποστειρωμένη Η κλέπτουσα
Λεπτομέρειες του Σπαραγμού δεν θέλω εδώ να εκθέσω
Αλλά το κίνητρο μόνο να ψηλαφηθεί
Ο αντίλαλος της σκοτεινής παρανόησης
Ποιος είναι ο λύκος ποιο το κτήνος
Έρχεται και ξανάρχεται το ερώτημα
Μα θα απαντηθεί
κάποτε
Στις μυστικές φαβέλες
των επουράνιων φτωχών
Κι η μάνα που ΄διωξε
παιδιά και παιδιά στην ξενητειά
Θα τ' αγκαλιάσει
Στη μόνη βεβαιότητα ανθεκτική στο αιώνιο
Στη στάχτη των πόνων
Μέχρι τότε θα πλουτίζω στις αλυκές μου
Τη γεύση του κόσμου
Γραπωμένη στην ιερή μου πλάνη
Ότι στο τέλος μένει
πάντα σπόρος
Μια βεβαιότητα ανθεκτική στο αιώνιο
Ο τελβές
Το καλό λίπασμα
