Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

26 Ιαν 2016

Μαρία Σκουρολιάκου, Μια μέρα

Ανοιγοκλείνουν οι καρδιές  με πάταγο
μες  στις ασπρόμαυρες  διαδρομές  της  μέρας.
Προσοχή στο κενό.

Ασφαλισμένοι   σ’ έναν  καναπέ  μετά,
μασάμε  άνοστο  ψωμί
ακούοντας   μακρινούς  θανάτους.

Πίνουμε  υπνωτικό  νερό
από χλωριωμένες  σκέψεις.
Να δούμε όνειρα χρωματιστά.

Σώματα ξεφυλλίζουμε  στη λήθη
και το ξημέρωμα
φοράμε  τη στολή της μάχης.

Μια μέρα,
θα  ζωγραφίσω  στο κορμί σου
τις παραστάσεις της ασπίδας του Αχιλλέα.


(Aπό τη συλλογή ''Χρώμα Αύριο'', 2015)