εκίνησα να γράφω το κείμενο αυτό με αφορμή τον θάνατο του ηθοποιού Μηνά Χατζησάββα. Τα πετάγματα της σκέψης μου –ανεξέλεγκτα- οδήγησαν τις αναφορές μου σε πιο ρομαντικά μονοπάτια.
Κάποιοι λένε ότι η καύση του νεκρού στα ειδικά διαμορφωμένα αποτεφρωτήρια απομακρύνει την οικογένεια και τους φίλους του απ’ το να έρθουν σε επαφή με τα οστά του. Οι ζωντανοί θέλουν να θυμούνται τον άνθρωπο τους μ’ εκείνη την ωραιότητα του που είχαν παρούσα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Οι θιασώτες αυτής της άποψης εικάζουν ότι μια τέτοια αναπόληση μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την αποτέφρωση του πτώματος. Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος άποψη. Ο καθένας πρέπει να πράττει σύμφωνα με παρακαταθήκη του εκλιπόντα. Κατά την εκκλησία στο σώμα ενοικεί η ψυχή. Και κανείς δεν μπορεί να αλλοιώσει με τεχνητά μέσα αυτό το ιερό ένδυμα της. Η πτωτική φύση του ανθρώπου γίνεται αντιληπτή στο απόγειο της θεωρίας του προπατορικού αμαρτήματος. Μιλάω για τον θάνατο. Όταν ο πεθαμένος θαφτεί στο χώμα είναι αναγκαίο να περάσει απ’ τα στάδια της φθαρτότητας του σαρκίου του. Η εκκλησία αφήνει το άψυχο σώμα στη φύση. Η φύση ακολουθούσε το σώμα όσο ζούσε και με την τελευτή του εναπόκειται πάλι στην ίδια να κάνει τη σάρκα χώμα και να αφήσει τα οστά σαν υπόμνηση της άλλοτε σφύζουσας από ζωή ύπαρξης του κεκοιμημένου. Για την εκκλησία δεν υπάρχουν νεκροί. Μόνο κεκοιμημένοι… οι οποίοι με τους απανταχού νεκρούς χριστιανούς θα εγερθούν από τους τάφους κατά την δεύτερη έλευση του βασιλέα Ιησού. Τα οστά μας διαφοροποιούν από τους άλλους τετελειωμένους-μια άλλη χριστιανική λέξη για τον νεκρό. Μπορεί να λέμε ότι όλοι οι σκελετοί είναι ίδιοι, αλλά αυτό δεν ισχύει. Οι σκελετοί είναι σαν τα αποτυπώματα. Μοναδικοί για κάθε άνθρωπο. Πέρα απ’ την ταφή και την καύση υπάρχουν και άλλες μέθοδοι για να κοιμηθεί κάποιος. Είναι οι φανταστικές ταφές. Εκεί που ποίηση συναντάει τον πόθο του ανθρώπου για την λυτρωτική υστεροφημία, την αιωνιότητα και τη διατήρηση της ζωής του στις αναμνήσεις των άλλων. Ρώτησα μερικούς ανθρώπους να μου πουν πως θα επιθυμούσαν να ταφούνε και πήρα τις πιο ωραίες φαντασίες σαν απάντηση.
Η συνέχεια εδώ
