Από ξένο τόπο

Τις τελευταίες εβδομάδες στο λιμάνι του Πειραιά έχει γεννηθεί ένας καινούργιος κόσμος. Ένα κόσμος ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Η τραγωδία των προσφύγων έχει φέρει ανθρώπους από κάθε γωνιά της γης στους χώρους που φιλοξενούνται πρόσφυγες με μοναδικό σκοπό να βοηθήσουν όπως μπορούν. Η προσφορά σε τρόφιμα και ρούχα από ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης και ηλικίας έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Οι πρώτες εικόνες που αντικρίζει κανείς όταν έρχεται για πρώτη φορά είναι πρωτόγνωρες. Πρόσφυγες στοιβαγμένοι στους κλειστούς χώρους του λιμανιού και σε σκηνές και εθελοντές να τρέχουν ασταμάτητα. Τα πρώτα συναισθήματα είναι αντιφατικά. Θλίψη για τον Γολγοθά αυτών των ανθρώπων αλλά και χαρά και αισιοδοξία γιατί κανείς δεν είναι μόνος του. Οτιδήποτε κι αν χρειαστεί κάποιος πρόσφυγας οι εθελοντές θα κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να βοηθήσουν. Μαζί μ’ αυτά τα αντιφατικά συναισθήματα γεννιούνται και τα πρώτα ερωτήματα. Πώς μπορεί να χωρέσει ολόκληρη η ζωή ενός ανθρώπου σε μια βαλίτσα; Πώς χωράει τόσος πόνος μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα; Πού βρίσκουν τη δύναμη να χαμογελάνε;

Η συνέχεια εδώ