Έκλεισε η πόρτα
Σπαρμένο σκοτάδι ολόγυρα
Κάτι χαραμάδες μονάχα το χαϊδεύουν
φωτός ψιθύρους ακουμπώντας στον κόρφο του
Ιστορίες αχνοφαίνονται
Ψίθυροι όπως και να 'χει
Έτσι αντέχει να 'ναι σκοτάδι
Το σκοτάδι
Στάζουν τα ρούχα στις ντουλάπες
το χρόνο που φορέθηκαν
Υγρά δευτερόλεπτα
Ανάμνηση λέει
Κι όπως βρέχεται το δάπεδο
μυρωδιά αναδύεται
έτοιμη να ξεφύγει
Μαζί με τη μυρωδιά της ναφθαλίνης
Έτσι κρυμμένη να πλημμυρίσει το δωμάτιο
χωρίς να την αντιληφθεί κανείς
Ανοίγουν οι ντουλάπες
Αλαφρωμένες πια οι κρεμάστρες
Δυνατές
Θα με κρατήσουν
Να αρχίσει να στάζει η ζωή που με φόρεσε
Δέρμα και προσωπείο ανθρώπου
πάνω από το αγρίμι
Φορεσιά όπως και να 'χει
Έτσι αντέχει να 'ναι αγρίμι
Το αγρίμι
(Από τη συλλογή "Αταξίδευτα", εκδ. Poema, 2015)
