Τις έχω δει...
Μια μέρα ήλιου μεγαλοπρεπούς
γυμνή κι ανυπόδητη μπροστά στο φως...
Ξάφνου στα πόδια μου κύλησε για μια στιγμή ένας βώλος
τον έπιασα μη μου ξεφύγει
αχειροποίητες οι αντανακλάσεις του κόντρα στον ήλιο
άθραυστος ο βολβός
κι η κόρη μέσα του να με παρατηρεί στενά
παλλόμενη σε μία συνεχή φυγή
Δεν ξέρω
τύχη ή σύμπτωση
αλλά τις είδα
κηλίδες μες στον ήλιο να παλεύουν σε ένα τρελό χορό
να βρουν το μάτι τους που ξέπεσε σα μια γκαζά στ' ανθρώπινα
και τότε
έγιναν αποκλειστικά δικό μου βλέμμα
έστω μέσα απ' το μάτι
το δικό τους
που κάποιος δόλος ή ατύχημα
το έσπρωξε στα πόδια μου.
Κι είπα
αφού αυτές μοιράζονται τόσο εργατικά
σεμνές
τόσες ζωές
γιατί όχι κι εγώ
ποιος θα μου τον στερήσει αυτόν τον άθλο
-προνόμιο των στοιχειών και των ερωτιδέων-
να φιλοτεχνώ την κάθε
στιγμή σε τελεσίδικο μοίρασμα
Ας κάνουν εκείνες κουμάντο το κουβάρι όσο θέλουν
το μάτι τους έγινε ματιά μου
Άφησα το βώλο χάμω
κι άρχισε αυτός να ανηφορίζει τρέχοντας κατά τον Ιαπετό
και με τα ασήμια και τα πρόσφορα τα μητρικά
ντύθηκα για τη βραδινή μου τσάρκα στο στερέωμα
