Η λέξη «υστερία», όταν ακούγεται σήμερα, φέρνει συχνά στο νου την εξής εικόνα: μια γυναίκα εκτός ελέγχου, να ουρλιάζει και να παραφέρεται σε έντονα συναισθήματα πανικού ή οργής. Μολονότι περιέχει στοιχεία αλήθειας, θα ήταν συνετό να αποσυνδεθεί αυτή η εικόνα από την υστερία, όπως χρησιμοποιείται ο όρος στην ψυχολογία.
Η υστερία κατατάσσεται στις νευρωτικές διαταραχές, και αποτέλεσε σημείο ενδιαφέροντος από πανάρχαια χρόνια. Ο Ιπποκράτης τη θεώρησε ως μια σωματική διαταραχή συνδεόμενη με τη γυναικεία σεξουαλικότητα, και πράγματι η διαταραχή αυτή θεωρούνταν για πολύ καιρό ασθένεια του γυναικείου φύλλου. Ο δε όρος «υστερία» προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «υστέρα», που σημαίνει «μήτρα», καταδεικνύοντας τη στενή σχέση που πίστευαν πως είχε με τη γυναίκα. Αντίθετη άποψη προέβαλλε ο Φρόυντ, σημειώνοντας πως η υστερική διαταραχή μπορεί να εμφανιστεί και σε άνδρες.
Ο Καρλ Γιουνκγ, στο βιβλίο του «Αναλυτική Ψυχολογία», παραπέμπει το εξής περιστατικό: «Θυμάμαι μια νέα γυναίκα που έπασχε από οξεία υστερία, σαν επακόλουθο ενός ξαφνικού τρόμου. Είχε πάει σε μια βραδινή διασκέδαση και τα μεσάνυχτα γύριζε στο σπίτι της με τη συντροφιά πολλών γνωστών της, όταν μια άμαξα τους πλησίασε από πίσω σε πλήρη τριποδισμό. Οι άλλοι παραμέρισαν, αλλά αυτή, σαν μαγεμένη από τον τρόμο, έμεινε στη μέση του δρόμου και έτρεχε μπροστά από τα άλογα. Ο αμαξάς χτυπούσε το μαστίγιό του και έβριζε, χωρίς όμως αποτέλεσμα, γιατί η νέα έτρεχε στη μέση του δρόμου, που οδηγούσε σε μια γέφυρα. Εκεί οι δυνάμεις της την εγκατέλειψαν, και για να αποφύγει να πατηθεί από τα άλογα, θα είχε στην απελπισία της πηδήσει στο ποτάμι, αν δεν την είχαν βοηθήσει οι διαβάτες. Τώρα η ίδια αυτή νέα συνέβη θα βρεθεί κατά τύχη στην Πετρούπολη, στα αιματηρά γεγονότα της 22ας Ιανουαρίου σε αυτόν τον ίδιο δρόμο που ξεκαθάρισε ο στρατός με πυκνούς πυροβολισμούς. Ολόγυρά της έπεφταν νεκροί ή τραυματίες. Αυτή, εν τούτοις, ολότελα ήρεμη και με πνευματική διαύγεια, ανακάλυψε μια πόρτα που έβγαζε σε μια αυλή από την οποία ξέφυγε σε ένα άλλο δρόμο. Οι τρομακτικές αυτές στιγμές δεν της προκάλεσαν καμιά περαιτέρω ενόχληση. Αισθάνονταν ύστερα πολύ καλά – πολύ καλύτερα μάλιστα από ότι συνήθως»[1] .
Η υστερική διαταραχή διακρίνεται σε αποσυνδετική και μετατρεπτική. Η αποσυνδετική διαταραχή είναι η πλέον επονομαζόμενη διασχιστική, και χαρακτηρίζεται από διαταραχή στη συνείδηση του εαυτού ή της ταυτότητας του ατόμου. Η δε μετατρεπτική υστερία (την οποία θα αναλύσουμε στο παρόν άρθρο), χαρακτηρίζεται από «ακούσια απώλεια κάποιας σωματικής ή αισθητηριακής λειτουργίας, συμπτώματα που δίνουν την εντύπωση νευρολογικής διαταραχής»[2] . Συγκεκριμένα, υπάρχουν επεισόδια σύγχυσης ή απώλειας συνειδήσεως, γενικοί σπασμοί και άναρθρες κραυγές, που είναι δύσκολο να διακριθούν από τις αντίστοιχες της επιληψίας. Επίσης, εκδηλώσεις της είναι η παράλυση μέλους του σώματος, το οποίο συνήθως είναι το χέρι, που έρχεται σε αντίθεση με την ανατομική διάταξη της περιοχής και παρουσιάζεται η κινητήρια ή αισθητήρια διαταραχή (η κλασική αναισθησία του γαντιού), η τύφλωση (ολική ή μερική) κ.λπ., ενώ σπανιότερα εμφανίζεται ως διαταραχή το αυτόνομου νευρικού συστήματος, με συμπτώματα όπως αυτό της ναυτίας.
Η συνέχεια εδώ
