Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

6 Ιουλ 2017

Κάπου όπου δεν έχω ποτέ ταξιδέψει, e.e. cummings (1894 –1962)

κάπου όπου δεν έχω ποτέ ταξιδέψει, εντελώς πέρα
από κάθε εμπειρία, τα μάτια σου έχουν τη σιωπή τους:
στην πιο εύθραυστη χειρονομία σου υπάρχουν πράγματα που με τυλίγουν
ή που δεν μπορώ να τα’ αγγίξω γιατί είναι αβάσταχτα κοντά

το παραμικρό βλέμμα σου εύκολα θα μ’ ανοίξει
μ’ όλο που έχω κλειστεί σαν τα δάχτυλα,
πάντοτε μ’ ανοίγεις πέταλο με πέταλο όπως ανοίγει η Άνοιξη
(αγγίζοντας επιδέξια, παράξενα) το πρώτο της ρόδο

ή αν το θέλημά σου είναι να με κλείσεις, εγώ κι
η ζωή μου θα σφραγιστούμε ερμητικά, ξαφνικά,
όπως όταν η καρδιά αυτού του ανθού φαντάζεται
το χιόνι προσεκτικά να κατεβαίνει παντού

τίποτα απ’ όσα θα νοιώσουμε σ’ αυτόν τον κόσμο δεν φτάνει
τη δύναμη της πανίσχυρης αδυναμίας σου: που η ύφανσή της
με σπρώχνει με το χρώμα των χωρών της,
να ανταλλάξω τον θάνατο για πάντα με όλες τις ανάσες

(δεν ξέρω τι είναι αυτό σε σένα που κλείνει
κι ανοίγει, μόνον κάτι μέσα μου καταλαβαίνει
πως η φωνή των ματιών σου είναι βαθύτερη απ’ όλα τα ρόδα)
κανένας, ούτε ακόμη η βροχή, δεν έχει τόσο μικρά χέρια


Μτφ. Γιάννη Φαρμακίδη