Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

17 Δεκ 2017

Πάω να δω τ' αστέρια, Κώστας Λειβαδάς

Κάθε φορά που θα 'ρθω, θα 'ρθω στο νησί 
που άνεμοι το χτυπούν σκληρά όλο το χρόνο 
υπάρχει πάντα κάτι τόσο τόσο απλό
που μόνο εδώ το βρίσκω πάλι εδώ μόνο

τις νύχτες της παρέας με γλυκό κρασί 
πάνω στη χώρα ή κάτω κάτω στο λιμάνι
βλέπω ξανά όλα τα' αστέρια καθαρά 
στον ουρανό χιλιάδες πάνε πυροφάνι 
ναι στον ουρανό χιλιάδες πάνε πυροφάνι 

Στη μεγάλη την πόλη την απάνθρωπη όλοι
δεν τα βλέπουμε πια τα' αστεράκια ψηλά
με σκυμμένα κεφάλια, ναυαγοί στα μπουκάλια 
πες μου τι ψάχνουμε τρελοί μες στα τυφλά
και πόσα χάνουμε πόσα πολλά

μη μου κλείνεις τα μάτια με τα χέρια 
σ' αγαπάω μα πάω να δω τα' αστέρια

και τι αστέρι θέλεις πια να γεννηθεί 
Σ' αυτή τη γη που 'χει χωρίσει απ' τη φύση
ποια λάμψη να 'χει έλα πες και ποια αντοχή
που να μπορεί τον ψεύτη χρόνο να νικήσει

πάνω στην τρεις φορές καμένη τούτη γη 
που ούτε ουρανό ούτε μια θάλασσα δε βλέπει 
ποια αγάπη περιμένεις να καθρεφτιστεί
που προσευχή και θαύμα θαύμα να επιτρέπει 
που προσευχή και θαύμα θαύμα να επιτρέπει