Κύριε Υφυπουργέ,
Μόλις έβαλα να πιω ένα κρασάκι, να χαζέψω στον υπολογιστή λίγο πριν κοιμηθώ αλλά το χέρι μου μόνο του άρχισε να πατάει κάποια από τα πλήκτρα. Συγχωρέστε με αλλά… κάπου πρέπει να τα πω και εγώ.. καταλαβαίνετε.. είμαστε και συντοπίτες, ακρίτες! Ναι, από την Ορεστιάδα είμαι και εγώ!
Σκέφτομαι διάφορα αυτόν τον καιρό. Το ΄χει η περίοδος άλλωστε.. κάθε Αύγουστο η ίδια αγωνία. Αυτή η ριμάδα η αγωνία που σε κάνει να νιώθεις πιο αναπληρωτής από ποτέ. Ο αθέατος για την κοινωνία κόσμος του αναπληρωτή, ανοίγει και πάλι τις πύλες του ανεξήγητου και σύσσωμος ο εκπαιδευτικός κλάδος είναι έτοιμος να βροντοφωνάξει και φέτος «ο Αννίβας προ των πυλών» ..
Λοιπόν, με προβληματίζει το οικονομικό θέμα. Δε λέω, ο μισθός για τα δεδομένα της εποχής είναι καλός. Βέβαια, αν σκεφτεί κανείς όλες τις θυσίες που έκανε ένας εκπαιδευτικός και η οικογένεια του μέχρι να γίνει εκπαιδευτικός τότε, ναι, τον λες κακό. Αν πάλι προσεγγίσουμε το θέμα και το δούμε αναλογικά, μπορείς να τον χαρακτηρίσεις πολύ κακό. Όταν πληρώνεσαι μόνο 8 – πλέον – μήνες (μιας και αργεί όλο και περισσότερο η μέρα της θείας πρόσληψης) και τα έξοδα τρέχουν 24 μήνες το χρόνο, καταλαβαίνεις.. Πόσα να αντέξει και αυτός ο παντέρημος κύριος ΟΑΕΔ;;! Έμαθα ότι κουράστηκε τελευταία και ίσως από τη νέα χρονιά δε θα δώσει πνοή ευρώ σε όσους έχουν αυτοκίνητο. Μεταξύ μας, καλά θα κάνει. Τι το θέλεις το αμάξι κύριε;; Πάρε γαϊδούρι. Καλά μου το “λεγε η γιαγιά μου. Αλλά αυτά είναι μια άλλη κουβέντα…
Σκέφτομαι, λοιπόν, πως θα συγκεντρώσω τα πρώτα χρήματα. Μόλις με καλέσουν για δουλειά, πρώτα Ο Θεός, πρέπει να έχω συγκεντρώσει οπωσδήποτε ένα πακετάκι πορτοκαλί ευρώ για βενζίνες, αεροπορικά, ακτοπλοϊκά, διόδια, ξενοδοχεία, πρώτο ενοίκιο, εγγύηση ενοικίου, πρώτα έξοδα σπιτιού, κ.α. .. Ε, να μην πιω και κανένα καφεδάκι να γνωρίσω τη νέα μου πόλη; Μπα.. ας κάνω οικονομία. Άλλωστε, πρέπει να μαζέψω και χρήματα για τα εισιτήρια των Χριστουγέννων. Πώς θα πάω σπίτι μου να γιορτάσω οικογενειακά; Ευτυχώς το Πάσχα αργεί ακόμα. Ντρέπομαι να ζητήσω και από τη μάνα μου, 27 χρονών γάιδαρος έγινα! Αλλά και αυτά είναι μία άλλη κουβέντα..
Με αγχώνει, που λέτε, και το μέρος που θα κληθώ να διδάξω φέτος. Έχω κρεμάσει στον τοίχο έναν χάρτη της Ελλάδας και πετάω βελάκια. Έχω κάνει και εγώ το δικό μου πίνακα με μόρια και περιοχές. Κάθε μέρα σπάω νέο ρεκόρ πόντων. Τώρα με τα δυσπρόσιτα και τις τροπολογίες σας, μάλλον πρέπει να αλλάξω τους κανόνες στο παιχνίδι μου. Δε βαριέσαι, θα το κάνω. Μόνο που προβληματίζομαι με το κουτάκι. Να το βάλω ή όχι στο παιχνίδι.. Με κούρασε η πραγματικότητα και οι αντοχές μου εξαντλήθηκαν.. Αλλά είναι και αυτό μια άλλη κουβέντα..
Βλέπω τον πίνακα αναπληρωτών και λέω κάνε Θεέ μου να τύχω με τους φίλους μου κάπου, να μπορέσω να συγκατοικήσω. Όχι, δε φοβάμαι να μείνω μόνος μου. Μεγάλωσα πια! Δεν έχω ούτε φωτάκι τη νύχτα! Για να μοιραστούν τα έξοδα το λέω! Φέτος είχα δύο συγκάτοικους, σα και τη γενιά σας! Άκουσα πως όταν σπουδάζατε παλιά, συγκατοικούσατε οι περισσότεροι! Και εμείς πλέον, έτσι! Να νιώσουμε φοιτητές βρε αδερφέ… όμως, και αυτό είναι μια άλλη κουβέντα..
Περισσότερα εδώ
