Δάκρυσες - κι' έβρεχε όλη μέρα
ξεχείλισαν οι στέρνες και τα λούκια
λάσπωσαν γλάστρες, λάσπωσαν μπουμπούκια
και των ματιών μου λίγο η ξέρα.
Απ' των χεριών σου την βεντάλια
το φως ανόρεχτα λιποταχτούσε.
Πως θέλαμε η πόρτα να χτυπούσε
να στρίβαμε ίδια τα κεφάλια...
Πριν μας αγιάσει το άρωμα σου
μας πήραν τη γιορτή, την πήραν ίσκιοι
κι' όταν αργά των αστεριών οι μίσχοι
άρχισαν να λυγούν προς την καρδιά σου
τρόμαξα. Τι μας πέθανε εδώ μέσα;
κι' ευθύς το φως σηκώθηκα ν' ανάψω
ώρες πολέμαα κάτι να σου γράψω
Δάκρυσες - κι' έβρεχε όλη μέρα...
