Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

26 Νοε 2014

Μαρία Σφήκα, Το πολύ και το λίγο (ποίημα πολιτικόν)

Ι

Προσέλθετε, καλεσμένοι και απρόσκλητοι,
να μοιραστείτε τη χαρά μου
είπε ο άρχοντας,

Γέμει η τράπεζα και η καρδιά μου
άρτων ειρηνικών και πάσης σαρκός τεμάχιον˙
γεννήματα εκλεκτά της γης και οπώρες,
πάντα τα κτήνη των ορέων και τα κήτη της θαλάσσης
σας προσφέρω: Ευφρανθείτε.

Εν τη πτωχεία μας,
καθίσαμε όλοι στο τραπέζι

ΙΙ

Τόση αφθονία,
θέτει καθέναν
ενώπιον των ευθυνών του˙

Και βρέθηκαν πολλοί
που γέμισαν το πιάτο τους
μια, δύο και τρεις φορές
ενώ η αρετή διαμαρτυρόταν

και άλλοι τόσοι δίστασαν 
ν’ απλώσουν και να πάρουν μερτικό
μήπως δε φτάσει για όλους˙

Κάποιοι, κατέλυαν τα ηδονικά
και νήστευαν τα άνοστα

και μερικοί, καχύποπτοι απείχαν
από το φόβο μην πληρώσουν

ΙΙΙ

Το λίγο περισσεύει 
και το πολύ δεν φτάνει˙

Το αρκετό
είναι το ερωτηματικό
που ο καθένας
θέτει στον εαυτό του.

Σηκώνουμε τα βάρη
την νοημοσύνης που αισθάνεται

IV

Ο οικοδεσπότης, έκανε πως έτρωγε
ενώ εντατικά παρατηρούσε

Την ιερότητα της πείνας
και της απληστίας την
αλύτρωτη οργή˙

Κρασί δεν κέρασε ποτέ,
μόνο ένα τελευταίο λόγο
διπλής απόσταξης:

Δε σας προσφέρω γεύμα – μέτρο του εαυτού προσφέρω.