«Αγαπώ άρα κινδυνεύω
γιατί βαδίζω μέσα στην καρδιά μου
και να το μεσημέρι βόδι κουρασμένο
αμίλητο νερό μορφή του κόσμου μαλαματένια
στο δέντρο απάνω το πουλί τσιουρ-τσιουρ απομεσήμερο
και να το μυστικό της ροδιάς άνεμος περαστικός
παπαρούνα μαύρη παίζει λατέρνα γιατί ποτέ δεν φαντάστηκε τα
γηρατειά
φύτρο λευκό τού ύψος άλογο
φορά πράσινη και λύγισμα νύφης δώδεκα χρονώ
(θηρίο αγάπη την σπαράζεις)
μακρύς μακρύς ο δρόμος σου καθώς της γκάιντας η φωνή
τραγούδια χωρίς λόγια τραγούδια χωρίς λόγια μακρινά
και νά τρέχουν τα δέντρα στο παραθύρι χορεύουνε τα
κυπαρίσσια
και νά βυσσινιάς ανθός στην πλαγιά ο αέρας
στη γη ακουμπάν τόξα προβάτων, αγαπώ άρα κινδυνεύω.»
(Από τη συλλογή «Τα φαντάσματα της ελευθερίας», Νεφέλη)
