Αγγελική Δημουλή, Η επανάσταση του γιασεμιού

Κοιμήθηκα – με φίλησε η μάνα μου
είχαμε οργανώσει γλέντι
στην αυλή (τη μέσα) για το βράδυ
στάζανε έρωτες τα ρόδια μας

Ξύπνησα – με έσπρωχνε μια ξένη που βογγούσε
είδα τα μέλη (στη γιορτή) ακρωτηριασμένα
τα ρόδια στάζανε τον πόνο
τα μάτια μας μπερδέψανε το άλικο

Πέθανα – με κόψανε τυφλοί με ιδεολογία
με βάλαν να στηθώ πλάι στα χέρια δίχως ταίρι
χόρεψε ’λέγαν και γελούσαν
δεν πρόλαβα να δω τα ρόδια

(πετάχτηκαν λευκόσαρκα στον τοίχο)


(Aπό τη συλλογή "Απήμων τόπος", εκδ. Ποιήματα των Φίλων, 2013)