Ο Freire υποστηρίζει ότι η εκπαίδευση οφείλει να ξεφύγει από την “τραπεζική αντίληψη»
της παιδείας, η οποία περιορίζει τα παιδιά
να δέχονται, να καταχωρούν και να αποταμιεύουν τις καταθέσεις των
εκπαιδευτικών.
Το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας-άσχετα αν
πρόκειται για αξίες ή για εμπειρικές διαστάσεις της πραγματικότητας- κατά την αφήγηση, που είναι η αρρώστια του
εκπαιδευτικού συστήματος, τείνει να γίνει άψυχο και απολιθωμένο και μετατρέπει
τους μαθητές σε δοχεία που τα γεμίζει ο δάσκαλος.
Η εκπαίδευση γίνεται έτσι μια πράξη αποταμίευσης, όπου οι
μαθητές είναι τα ταμιευτήρια κι ο δάσκαλος ο καταθέτης.
Η συνέχεια εδώ
