Της Καρολίνας Τσουκαλά
David Bowie, answers the famous Proust Questionnaire «Q: What do you regard as the lowest depth of misery? A: Living in fear».
Από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής μας μέχρι την τελευταία ο φόβος αποτελεί ένα κυρίαρχο συναίσθημα στη ζωή μας. Με τη γέννησή μας βιώνουμε το πρώτο σοκαριστικό γεγονός. Από την ασφάλεια του εσωτερικού της κοιλιάς της μητέρας μας βγαίνουμε και αντικρίζουμε το φως της ζωής, το φως της ύπαρξης.
Αυτός είναι ο πρώτος φόβος που βιώνουμε καθώς ερχόμαστε στη ζωή. Μπορεί κανείς μας να μην τον θυμάται αλλά φαντάζομαι πως θα σχετίζεται άμεσα με την ανασφάλεια και τον φόβο που νιώθει κανείς όταν έρχεται αντιμέτωπος με το γεγονός του θανάτου με την διαφορά ότι όταν γεννιόμαστε υπάρχει προοπτική, η προοπτική της ζωής.
Μεγαλώνοντας βιώνουμε τον φόβο της μοναξιάς, της απόρριψης, της απώλειας, του θανάτου. Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που αποτελεί κοινή πραγματικότητα για όλους. Ίσως η διαφορά πάνω σε αυτό το συναίσθημα βρίσκεται στο γεγονός ότι άλλοι άνθρωποι φοβούνται περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Πολύ πιθανό όμως αυτή η άποψη να μην ισχύει καθώς αναλύει κανείς το ζήτημα αυτό περαιτέρω.
Η συνέχεια εδώ
