Σχολικές τιμωρίες του… παλιού κακού καιρού!

 Συζητήσεις με παλιούς συμφοιτητές που διδάσκουν σε γυμνάσια και λύκεια της χώρας. Πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, με κύριο τη συμπεριφορά των παιδιών. «Είναι άγνωστη λέξη η πειθαρχία για τα παιδιά… Πολύ περισσότερο αφού μιλάμε για λύκειο. Δυστυχώς, αυτό το κακό ξεκινάει απ’ το σπίτι, οπότε συνεχίζεται αναπόφευκτα και στο σχολείο. Όταν το παιδί δεν έχει ακούσει ποτέ το “μη” και το “όχι”, πώς είναι δυνατόν να είναι πειθαρχημένο μέσα στην τάξη; Δείχνουμε κατανόηση λόγω της εφηβικής ηλικίας, τα αγαπάμε και τα σεβόμαστε, όμως τα σημερινά παιδιά έχουν ξεφύγει τελείως! Από εκεί που εμείς τρέμαμε τον δάσκαλο, σήμερα έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι… Φοβόμαστε εμείς τα παιδιά! Πολλοί εκπαιδευτικοί παίρνουν ηρεμιστικά για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση… Τυχεροί αυτοί που έχουν ήδη βγει στη σύνταξη…». «Νομίζω ότι αυτή η ασυδοσία των μαθητών οφείλεται στα παιδικά τραύματα των γονιών τους… Σήμερα οι γονείς είναι χειρότεροι κι απ’ τα παιδιά! Όχι απλώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε την παραμικρή παρατήρηση στους μαθητές, αλλά πολλές φορές αναγκαζόμαστε να απολογηθούμε για πράγματα που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Πριν από λίγο καιρό, ήρθε μια μητέρα και μου έκανε αυστηρή παρατήρηση γιατί… αγριοκοίταξα τον γιο της. Σε συνάδελφο έκαναν κατευθείαν έγγραφη αναφορά στο Υπουργείο Παιδείας για παρόμοιο θέμα, χωρίς προηγουμένως να συναντηθούν και να συζητήσουν μαζί του ή έστω με τη διευθύντρια του γυμνασίου…».

Η συνέχεια εδώ