Ο Αριστοτέλης, η φιλία και η έννοια της αυτάρκειας

 Συνεχίζοντας τη διερεύνηση της φιλίας ο Αριστοτέλης θα ασχοληθεί με το ζήτημα της αυτάρκειας: «Το επόμενο θέμα μας είναι η αυτάρκεια και ο αυτάρκης: μήπως ο αυτάρκης χρειάζεται δίπλα σε όλα τα άλλα και τη φιλία, ή δεν τη χρειάζεται, οπότε η αυτάρκειά του, του ιδίου για τον εαυτό του, το καλύπτει και αυτό;» (1212b 15.1).

Κι όχι μόνο: «Άραγε ένας άνθρωπος που έχει όλα τα αγαθά και είναι αυτάρκης, χρειάζεται δίπλα σε τούτα και τη φιλία; Μήπως τότε είναι που κατεξοχήν τη χρειάζεται; Γιατί ποιον θα ευεργετήσει και με ποιον θα μοιραστεί τη ζωή του; (1212b 15.1).

Η απάντηση θα δοθεί αμέσως: «Αν, λοιπόν, τα θέλει αυτά τα δύο, και αν αυτά είναι πράγματα που προϋποθέτουν οπωσδήποτε τη φιλία, τότε ο αυτάρκης, δίπλα σε όλα τα άλλα, θα χρειαστεί και τη φιλία» (1212b 15.2).

H συνέχεια εδώ 

Charles Bukowski, Άνδρας και γυναίκα στο κρεβάτι στις 10 μμ

 Νιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε.

Νιώθω σαν έμπλαστρο, είπα.
Νιώθω σαν σάντουιτς με τόνο, είπε.
Νιώθω σαν τομάτα κομμένη σε φέτες, είπα.
Νιώθω σαν νάʼρχεται βροχή, είπε.
Νιώθω σαν να σταμάτησε το ρολόι, είπα.
Νιώθω σαν η πόρτα νάʼναι ξεκλείδωτη, είπε.
Νιώθω σαν ένας ελέφαντας να μπαίνει μέσα, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρούμε καμιά δουλειά, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.

Νιώθω σαν να μη θέλω να δουλέψω, είπα.

Νιώθω σαν να μη νοιάζεσαι για μένα, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε έρωτα, είπα.
Νιώθω σαν να παρακάνουμε έρωτα, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε περισσότερο έρωτα, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπα.
Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε.
Νιώθω σαν να θέλω λίγο ουίσκι, είπα.
Νιώθω σαν να καταλήγουμε σε κρασί, είπε.
Νιώθω σαν ναʼχεις δίκιο, είπα.
Νιώθω σαν να παραδίνομαι, είπε.
Νιώθω σαν να χρειάζομαι ένα μπάνιο, είπα.
Νιώθω σαν να χρειάζεσαι ένα μπάνιο, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να σαπουνίσεις την πλάτη μου, είπα.
Νιώθω σαν να μην μʼαγαπάς, είπε.
Νιώθω σαν να σʼαγαπώ, είπα.
Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα μου τώρα, είπε.
Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα σου κι εγώ, είπα.
Νιώθω σαν να σʼαγαπώ τώρα, είπε.
Νιώθω σαν να σʼαγαπώ εγώ πιο πολύ απʼό,τι εσύ εμένα, είπα.
Νιώθω υπέροχα, είπε. Νιώθω σαν να θέλω να ουρλιάξω.
Νιώθω σαν να θέλω να συνεχίσω για πάντα, είπα.
Νιώθω σαν να μπορείς, είπε.
Νιώθω, είπα.
Νιώθω, είπε.

Πώς η πανδημία διαταράσσει τις φιλικές μας σχέσεις

 

Με το δεύτερο εγκλεισμό, η συνάντηση με τους φίλους μετατράπηκε, για άλλη μία φορά, σε σπαζοκεφαλιά. Οι φιλίες μας, ωστόσο, είναι απαραίτητες για την προσωπική μας ισορροπία. Χάρη αυτές τις προνομιακές σχέσεις, μπορούμε να εμπιστευόμαστε, να υποστηριζόμαστε και να αλληλοβοηθιόμαστε -κάτι περισσότερο από την συνδιασκέδαση. Ο αληθινός φίλος είναι η «ασφαλής επένδυσή» μας, το άτομο με το οποίο μπορούμε να μοιραζόμαστε τις χαρές και τις δυσκολίες της ζωής.

Η συνέχεια εδώ

Eric Andersen, Blue River

 

Blue River, γραμμένο από τον Eric Anderson, το πέμπτο κατά σειρά τραγούδι του ομότιτλου άλμπουμ του Αμερικάνου τραγουδιστή - τραγουδοποιού Eric Anderson.
Ηχογραφήθηκε το 1971 και κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1972.

Ύφος τραγουδιού: Folk
Ύφος άλμπουμ: Folk, rock

 Blue River

Old man go to the river
To drop his bale of woes
He could go if he wanted to
It's just a boat to row you know listen to me now
Blue River keep right on rollin
All along the shore line
Keep us safe from the deep and the dark
Cause we don't want to stray too far
Spent the day with my old dog Mo
Down an old dirt road
What he's thinking lord I don't know
But for him bet the time must go so slow
Don't you know
Blue River keep right on rollin
All along the shore line
Keep us safe from the deep and the dark
Cause we don't want to stray too far

Harmonica break

Young Rob stands with his ax in his hand
Believin that the crops are in
Fire wood stacked ten by ten
For the wife the folks the kids
All of the kin and a friend listen to me now
Blue River keep right on rollin
All along the shore line
Keep us safe from the deep and the dark
Cause we don't want to stray too far

Πηγή: Rhythmic Horizons

Τά­σος Γου­δέ­λης, Κέρδη τοῦ χρόνου

 

Με το χρόνο γι­νό­μα­στε πιὸ ἐ­φευ­ρε­τι­κοὶ στὸν ὑ­παι­νιγ­μό: ἀ­πό­λυ­τα δι­α­κρι­τι­κοὶ ἀ­πέ­ναν­τί σὲ ὅ­σα ἄλ­λο­τε θὰ φρον­τί­ζα­με νὰ μᾶς φο­βί­ζουν. Για­τὶ, στὴ θέ­ση ἐ­κεί­νης τῆς ἡ­δο­νῆς μπρο­στὰ στὸν κίν­δυ­νο ποὺ κά­πο­τε προ­κα­λού­σα­με, βρί­σκε­ται τώ­ρα ὁ γνω­στός, ἀ­πτό­η­τος τρό­μος:

Η συνέχεια εδώ

GIOCONDA BELLI (ΤΖΙΟΚΟΝΤΑ ΜΠΕΛΙ), Από το ημερολόγιο της Αριάδνης (Del diario de Ariadna)

 Μ’ έριξαν στης Κρήτης το λαβύρινθο

γνωρίζοντας τον έρωτά μου για το Μινώταυρο
και βρίσκομαι παγιδευμένη σε μια γωνιά
σε μια χαραμάδα όπου εκείνος να με δει δεν το μπορεί.

Τόσο κοντά μου βρίσκεται
που ως και την ανάσα του ακούω.
Δεν ψάχνει να με βρει, γνωρίζοντάς με δέσμια
του προσεχτικού του γρίφου που εξύφανε για να με πιάσει.
Τον γνωρίζω και συνάμα δεν τον κατανοώ,
τον αγαπώ και ταυτοχρόνως τον απεχθάνομαι:
άγρυπνη τις νύχτες με κρατά η θύελλα των ήχων του.

Βλέπω το φως στην είσοδο·
αχ να μπορούσα να βγω,
να σου έδειχνα, Θησέα, το τρωτό σημείο,
μα τρέμω, προσμένω
– εδώ σ’ αυτό το σπήλαιο του χρόνου,
αόρατη και διάφανη,
υπολογίζοντας υποψιασμένη
πώς να τον γλιτώσω απ’ τα χέρια σου, Θησέα –
να με φωνάξεις: Αριάδνη! Αριάδνη!
για να σου παραδώσω τον μίτο τον λαμπρό
που μ’ αυτόν για πάντα θα τον βγάλεις
από τούτον τον λαβύρινθο της ζωής μου.

Ζίγκμουντ Μπάουμαν – Η σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου

 

Το ακόλουθο κείμενο του Πολωνού κοινωνιολόγου Ζίγκμουντ Μπάουμαν (1925-2017) είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του «La vita tra reale e virtuale» (Egea 2014).

Ρώτησαν κάποτε τον Βόλφγκανγκ Γκέτε, τον μεγάλο Γερμανό ρομαντικό ποιητή, αν η ζωή του ήταν ευτυχισμένη. Η απάντηση: «Βέβαια, έζησα μια ζωή πολύ ευτυχισμένη, αλλά δεν θυμάμαι να έχω περάσει έστω και μία μόνο βδομάδα ευτυχίας». Το μήνυμα που περιέχεται στην απάντηση είναι πολύ σαφές: η ευτυχία δεν βρίσκεται στην απαλλαγή από προβλήματα, αλλά στη χαρά να ξεπερνάμε τα προβλήματα.

Η συνέχεια εδώ 

Τόμας Τζέφερσον: “Είμαι και εγώ επικούρειος”. Το γράμμα στον Αδαμάντιο Κοραή

Ο Τόμας Τζέφερσον, κατά την διάρκεια του πολιτικού του βίου, πάλεψε για την εφαρμογή των αξιών και των νόμων εκείνων που καθιστούν ένα κράτος ικανό να προσφέρει στους πολίτες την δυνατότητα επιδίωξης μιας ευτυχισμένης ζωής. Η παιδεία που είχε αποκτήσει μέσω των βιβλίων της κλασικής, ελληνιστικής και ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας και των άλλων φωτεινών διανοητών της εποχής του, ήταν οδηγός για την προσπάθεια αυτή. Πολλές από τις διδαχές του Επίκουρου ανιχνεύονται στις βασικές φιλοσοφικές του αρχές, οι οποίες αποτυπώθηκαν και στην πολιτική που άσκησε, όπως αυτές για την θέσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Η συνέχεια εδώ

Στέλιος Σπεράντσας, Φώτα

 Φώτα, φως άγιας γιορτής

γύρω λαμπυρίζει.
Άγιος Γιάννης Bαφτιστής
το Xριστό βαφτίζει.
 
Σήμερα μες στο νερό,
θάλασσα, ποτάμι,
ρίχνουν το χρυσό σταυρό,
τ’ άγιασμα να κάμει.
 
Σ’ όλα τα νερά αγιασμός
και σε μας ο φωτισμός.
Στου σπιτιού μας τη μεριά
πάμε μ’ αναφτά κεριά.


Από το βιβλίο: Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού, μέρος δεύτερο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1975

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ἀγάπη στὸν κρεμνό (1913)

 

Καθὼς εἴχομεν ἀναβῆ ἐπάνω εἰς τὸν Ἅιν-Ταξιάρχην, ἐγὼ κι ὁ Γιαννάκης τοῦ καπετὰν Ἀργυροῦ, τὸ Πετρὶ δὲν τὸ ηὕραμεν ἐκεῖ, ἔλειπεν· ὁ σύζυγός της μᾶς ἐδεξιώθη εἰς τὸν κῆπον, ὁ Γιάννης τ᾿ Πετριοῦ, ἀνεψιὸς τῆς Ζήσαινας. Ἐπατήσαμεν ἐπάνω στοὺς τοίχους τῆς στέρνας διὰ νὰ περάσωμεν, ἐγὼ κατέβην διὰ τῆς ἀντηρίδος τῆς στέρνας, ὁποὺ ἦτο μισοχαλασμένη καὶ λιποπετροῦσα. Ἐντεῦθεν δὲν εἶχε τίποτε τὸ ὀλισθηρόν, ἂν καὶ πλαγία διαγώνιος, κ᾿ ἐπάτει τις ἀσφαλῶς ἐπ᾿ αὐτῆς. Ἑπτὰ ἢ ὀκτὼ βόδια ἔβοσκον ἐκεῖ εἰς τὸ ὑψηλὸν λιβάδι, ἄνω τῆς πρώτης αἱμασιᾶς. Τὰ εὐλογημένα ζῷα, καθὼς κοιτάζουν μὲ βλοσυρὸν καὶ ἀπλανὲς βλέμμα, μεγαλόμματα καὶ μὲ τὰ ἄτακτα κινήματα ποὺ κάμνουν συχνά, εἶναι ἱκανὰ νὰ τρομάξουν πάντα ἄνθρωπον. Δι᾿ αὐτὸ ἐδέησε ν᾿ ἀναβῶμεν ἐπὶ τῆς στέρνας, ὅπως διέλθωμεν.

Η συνέχεια εδώ 

Ευτυχισμένο και δημιουργικό το 2021, καλή χρονιά!