Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Φυγή ιδεών» του Μανώλη Νανούρη, Σάββατο 26 Απριλίου στις 19:00 στο Βιβλιοπωλείο "Σελίδα 17"

Στο Βιβλιοπωλείο "Σελίδα 17",

Π. Κυριακού 17, Αθήνα

ΓΡΑΜΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, «ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΕΦΑΝΗ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ» Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ Γ.Μ. ΒΙΖΥΗΝΟΥ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΛΑΚΑΝΙΚΗΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΚΡΕΜΕΣ

 

"Εις τας Αθήνας εφάνη παράξενος τύπος. Κατατομή ιδιαζόντως ανατολική, ήτο εκ των προνομοιούχων εκείνων, οίτινες εγχαράττονται διαρκώς εις την μνήμην..."

Από την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική πρωτεύουσα, στα 1873, μέχρι και τον θάνατό του, στα 1896, ο Γεώργιος Βιζυηνός δεν θα πάψει να διχάζει τον Άλλο της αθηναϊκής κοινωνίας και της λογοτεχνικής παραγωγής με την εμφάνιση, τον χαρακτήρα και το έργο του. Ποιος ήταν, όμως, αυτός ο "παράξενος τύπος" και σε τι συνίστατο η παραξενιά του; Η ολοένα αυξανόμενη, τις τελευταίες δεκαετίες, έρευνα για τη ζωή και το έργο του Βιζυηνού (βιογραφική, φιλολογική, γλωσσολογική κ.ά.) δίνει την ευκαιρία και στην ψυχανάλυση για μια πιο ολοκληρωμένη ανάγνωση και, προσέγγιση του συγγραφέα.

Η παρούσα μελέτη επιχειρεί μια "βιογραφία φωτισμένη από την ψυχανάλυση", διαβάζοντας τα ευρήματα παλαιότερων και συγχρόνων μελετών για τον Βιζυηνό με τη βοήθεια θεωριών και εννοιών απ' όλο το εύρος της διδασκαλίας του Ζακ Λακάν.

Η περίπτωση του Βιζυηνού προσεγγίζεται, έτσι, ως μια πορεία όπου, μεταξύ των συμβάντων και των περιόδων όπου εμφανίζονται τα ίχνη της ψυχικής δομής, όπως η στίξη της παιδικής ζωής από τον παιδικό θάνατο και την πατρική φτώχεια και η ρήξη με τον κοινωνικό δεσμό που προκαλεί η έκλυση της ψύχωσης στα 1892, παρεμβάλλεται η λαμπρή επινόηση του ονόματος "Γ. Μ. Βιζυηνός" και το μαστόρεμα ενός σύμπαντος λόγου του οποίου το υποκείμενο γίνεται πατέρας.

Τόσο οι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται η δομή όσο και η επινόηση στην οποία προχωρά το υποκείμενο δεν παύουν να αφορούν τον τρόπο με τον οποίο συμπλέκονται, για εκείνο, το φύλο και ο θάνατος, τα δυο ριζικά ζητήματα που χάρη στον Φρόυντ και τον Λακάν, γνωρίζουμε πως αφορούν κάθε ον που μιλά και απέναντι στα οποία ο καθένας καλείται να βρει μια απάντηση.

Η επινόηση του Βιζυηνού μπορεί να μη διήρκεσε, όπως εκείνη του Τζόυς, ως το τέλος, είναι όμως άξια προσοχής και σεβασμού, καθώς, πέραν της λογοτεχνικής της αξίας, επέτρεψε σε έναν καθ' όλα "παράξενο τύπο" να δομήσει και να διατηρήσει για καιρό μια σχέση με τη ζωή ενάντια σε αντίξοες συνθήκες.

ΝΑΝΟΥΡΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, ΦΥΓΗ ΙΔΕΩΝ, POETRY SLAM GR

 

Μια ποιητική συλλογή για την ψυχική υγεία.

Μια ποιητική συλλογή που χτυπά το κοινωνικό στίγμα. Σε κάθε σπίτι υπάρχει κάποιο μέλος που νοσεί πνιγηρά. Η συλλογική κατάθλιψη και όχι μόνο -είναι κυρίαρχο φαινόμενο στην ψηφιακή εποχή μας.

Μέσα από αυτή την συλλογή θα βρείτε κομμάτια του εαυτού και της εαυτής σας. Κανέν@ δεν είναι μόνο.
Η συλλογή μεταβαίνει από το ατομικό στο συλλογικό.

Ο Μανώλης έχει φως. Βρίθει φως. Και αυτό είναι ολοφάνερο και από την αλληλουχία των καταληκτικών εικόνων του. Δεν δίνει λύσεις, αλλά προτείνει διεξόδους που το αναγνωστικό υποκείμενο καλείται να συνομιλήσει, προτάσσοντας το αίτημα για ζωή, για μια καλύτερη και ποιοτικότερη ζωή.

Επαναστατική & πολιτική συλλογή.
Μια συλλογή που μας αφορά.
Μια οντολογική περιπέτεια που κραυγάζει το χαιντεργκεριανό Dasein.

..................................................................................

Σου αποκαλύπτομαι μέσα από στίχους
αλλιώς δεν θα ‘γραφα
κι ίσως εκεί να βρεις κάτι δικό σου
-αν το θες φυσικά-.
Κι αν δεν έμαθα ποτέ να κρατάω σωστά το στυλό
η συγγραφή έγινε το πεπρωμένο μου
κι αν είχα ακόμη αναστολές
να σου μιλήσω για τα πάθη μου
θα ‘κανα κάτι άλλο.

Σ’ έπιασα αρκετές φορές να κοιτάς
απ’ την κλειδαρότρυπα
γι’ αυτό ξήλωσα τις πόρτες απ’ όλα τα δωμάτια.
Σ’ έκανα μάρτυρα της κατάδυσής μου στην τρέλα
και του πώς πίνω τον καφέ μου.
Κι ήταν πράγματι
απελευθερωτικό.

Τώρα, σειρά μου να σ’ ακούσω.

Τζέιν Γκούντολ, Οι νεαροί χιμπαντζήδες του Γκόμπε, Εκδόσεις Πατάκη

Η φημισμένη πρωτευοντολόγος δρ Τζέιν Γκούντολ παρουσιάζει τους αγαπημένους της νεαρούς χιμπαντζήδες που ζουν στο Εθνικό Πάρκο Γκόμπε, εκεί όπου μελέτησε τη συμπεριφορά τους για πάνω από 50 χρόνια. Οι Νεαροί χιμπαντζήδες του Γκόμπε συνδυάζουν την αγάπη της για τις οικογένειες των χιμπαντζήδων με τις ελκυστικές φωτογραφίες του Μάικλ Νοϊγκεμπάουερ, δείχνοντας έτσι πόσο μοιάζει με εμάς αυτό το απειλούμενο είδος πρωτευόντων.

Οι προσωπικές στιγμές της Τζέιν Γκούντολ με τους χιμπαντζήδες, το πάθος της για την άγρια ζωή και οι αναμνήσεις της θα κάνουν τους αναγνώστες να τους λατρέψουν.

Ελάτε στην παρέα της δρος Τζέιν και υποστηρίξτε την αποστολή της να προστατεύσει τα υπέροχα αυτά ζώα.

Mac Barnett, Η μυστική πύλη. Γιατί τα βιβλία για παιδιά είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, Εκδόσεις Πατάκη

Μετάφραση: Βασιλική Νίκα

Τα βιβλία για παιδιά είναι πολυδιαβασμένα, πολυαγαπημένα και παρόντα σε κάθε βιβλιοπωλείο. Όμως σχεδόν ποτέ δεν αποτελούν αξιόλογο πεδίο προσοχής, τουλάχιστον από τους ενήλικες. Η αλήθεια είναι ότι οι ενήλικες έχουν μεγάλη εξουσία στο τι διαβάζουν τα παιδιά: τα βιβλία που απευθύνονται στα παιδιά γράφονται, εκδίδονται και, αγοράζονται από μεγάλους, οι οποίοι, συνήθως, είναι και αυτοί που τα διαβάζουν μεγαλόφωνα στα παιδιά. Επομένως, τα βιβλία για παιδιά αξίζουν έναν ειλικρινή διάλογο.

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένα δοκίμιο που απευθύνεται σε όλους, ειδικά σε όσους παθιάζονται με τη δύναμη της λογοτεχνίας για παιδιά, με τον ρόλο των συγγραφέων και με τη δίχως σύνορα ευφυΐα των παιδιών και έχουν την πεποίθηση ότι τα παιδιά αξίζουν αληθινές ιστορίες και αληθινή τέχνη.

«Αν είστε συγγραφέας βιβλίων για παιδιά (εγώ είμαι συγγραφέας βιβλίων για παιδιά), θα βρίσκεστε συχνά μπροστά σε ανθρώπους που σας ρωτούν αν σκοπεύετε να γράψετε κάποτε ένα πραγματικό βιβλίο. Αυτό που εννοούν είναι αν θα γράψετε κάποτε ένα βιβλίο για ενήλικες.

Γράφω βιβλία για παιδιά εδώ και είκοσι χρόνια, οπότε είμαι πια αρκετά έμπειρος στο να δίνω τις κατάλληλες απαντήσεις, και μερικές φορές καταφέρνω να μη φαίνομαι ούτε στο ελάχιστο ενοχλημένος, όταν επαναλαμβάνω κάποια από τις εκδοχές του ίδιου πράγματος: τα παιδικά βιβλία είναι αληθινά βιβλία, τα παιδιά είναι ιδανικοί αναγνώστες, ιδίως της λογοτεχνίας του φανταστικού.

Αν δεν πιστεύετε ότι τα παιδικά βιβλία είναι αληθινά βιβλία, τότε κατά κάποιον τρόπο δεν πιστεύετε ότι τα παιδιά είναι αληθινοί άνθρωποι.

Τώρα φτάσαμε στον κύριο λόγο για τον οποίο τρέφουμε χαμηλή εκτίμηση για τα παιδικά βιβλία: δηλαδή, στη χαμηλή μας εκτίμηση για τα παιδιά. […] Κι αν όλα αυτά είναι λάθος; Κι αν τα παιδιά αποτελούν το τέλειο κοινό για την τέχνη; Αν τα παιδιά είναι οι ιδανικοί αναγνώστες λογοτεχνίας; Αν, στην πραγματικότητα, η έμφυτη ικανότητά τους να βυθίζονται στις ιστορίες είναι πολύ μεγαλύτερη από των ενηλίκων;

Τέλος πάντων, αυτό όμως είναι ένα βιβλίο για ενήλικες. Πιο συγκεκριμένα, αυτό είναι ένα βιβλίο για ενήλικες που μιλάει για τα βιβλία για παιδιά.»

                                                                                                                   Μακ Μπαρνέτ