Γράφει η δημοσιογράφος και ποιήτρια Μιράντα Ποτηριάδου
Κυκλοφορούν ελάχιστα βιβλία Ελλήνων που να αφορούν στις
μαθησιακές δυσκολίες και να καλύπτουν
ταυτόχρονα τις χρόνιες ανάγκες γονιών και εκπαιδευτικών.
Ξεχωρίζω το βιβλίο του Νίκου Τομαρά "Μαθησιακές
Δυσκολίες" με τον υπότιτλο- πρόκληση και στόχο -" Ισότιμες ευκαιρίες
στην εκπαίδευση".
Είναι ένα υποδειγματικά οργανωμένο βιβλίο, ένας
"τυφλοσούρτης" για τους πανικόβλητους γονείς που ανακαλύπτουν ότι το
παιδί τους έχει δυσλεξία, δυσαριθμησία, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής /
υπερκινητικότητα . Και είναι επίσης ένας χρηστικός οδηγός για τους
εκπαιδευτικούς που καλούνται, κατά κανόνα απροετοίμαστοι, να αντιμετωπίσουν τις ιδιαιτερότητες στη
διδασκαλία των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες.
Η επιτυχία του συγκεκριμένου βιβλίου (ταξιδεύει στην 5η του
έκδοση) οφείλεται, κατά τη γνώμη μου,
στη σύμπτωση τριών παραγόντων: Στην 20χρονη και πλέον εμπειρία και
επίμονη ενασχόληση του συγγραφέα με το θέμα, στο γεγονός ότι είναι ο ίδιος
γονιός, αλλά και στο γεγονός ότι είναι επίσης ποιητής. Για κάποιους, πολλούς
ίσως, το τελευταίο αυτό στοιχείο στο βιογραφικό του, πιθανόν να μην σημαίνει
κάτι σχετικό ή έστω ιδιαίτερο. Όμως, όλοι έχουμε ακούσει, ότι η ποίηση απελευθερώνει τη φαντασία και δίνει
απρόσμενη οπτική και φως στο αίσθημα του ανθρώπου. Αυτό λοιπόν ακριβώς το
αίσθημα φανερώνεται στον τρόπο που προσεγγίζει τους μικρούς "μη
χαρισματικούς" , κατά τα στερεότυπα, ήρωες καθώς και στα δείγματα γραφής
και θέσης των παιδιών με τις δυσκολίες
ένταξης τους σε ένα σύστημα που δεν τους προβλέπει. Ο Νίκος Τομαράς τα
δημοσιεύει ανώνυμα, βέβαια, αλλά φωτογραφικά, σκανάροντας τα λόγια της καρδιάς
τους.
Όταν η εκπαίδευση σημαίνει σεβασμός και στοχασμός για τον
άνθρωπο τότε πλησιάζει την έννοια της παιδείας. Αυτή ήταν κι η τελευταία μου
σκέψη ολοκληρώνοντας το βιβλίο του δασκάλου Νίκου Τομαρά.