Δίπλα σε ποτάμι λήθης, πηγαίνει το αρχαίο τραγούδι.
Ενα φως μακρινό στοχάζεται
Σαν μέσα από ουρανό.
Ισως όλοι κοιμούνται
Ενώ εκείνος σηκώνει τη μοίρα του μόνος.
Κουράστηκε να ζει, να πεθαίνει
Με κρύο στις φλέβες αντί για αίμα
Με το κρύο και το ύπουλο μειδίαμά του
Στα χλομά πεζοδρόμια.
Τον αφήνει η νύχτα και τον βρίσκει η αυγή
Στα ίχνη του η σκιά επιμένει.
Ποίημα σε μετάφραση της Λένας Καλλέργη,
παρουσίαση στο επόμενο τεύχος του (.poema..), αρ. 14
