Ξυπνάς τρομαγμένος. Ακόμα μια φορά ο ίδιος εφιάλτης. Σε μια ώρα πρέπει να σηκωθείς για τη δουλειά. Ο λαιμός σου στεγνός. Το νερό δεν προλαβαίνει να κρυώσει στο παλιό ψυγείο. Το βουητό του ανεμιστήρα βασανίζει τα αυτιά σου. Περιμένεις στη στάση κάτω από έναν φονικό ήλιο. Στριμώχνεσαι στο λεωφορείο και ψάχνεις από κάπου να πιαστείς. Καθημερινά η ίδια αγωνία. Να φτάσεις στην ώρα σου, να φύγεις στην ώρα σου, να φτάσεις νωρίς στο σπίτι, να προλάβεις να ξεκουραστείς μέχρι την επόμενη μέρα. Μετράς τις μέρες να φύγει κι αυτό το καλοκαίρι, να έρθουν οι πρώτες βροχές, να δροσίσει ο τόπος. Ψάχνεις μια σκιά να πάρεις μια ανάσα. Περιμένεις μάταια να φυσήξει ένα αεράκι. Πέφτει ο ήλιος κι η πόλη ακόμα βράζει. Μια διαφήμιση στον δρόμο σού εύχεται «Καλές διακοπές».
