εργάσθηκε ως υποδιευθυντής της "Πολιτικής και Στρατιωτικής εφημερίδας" της Λαχώρης, μετά ταξίδεψε στην Κίνα, στην Ιαπωνία και την Αμερική.
Κατά την διαμονή του στην Ινδία δημοσίευσε το σατιρικό ποίημα "Επαρχιακά τραγούδια" (Department Ditties, 1886), τα πεζά "Απλές ιστορίες από τους λόφους" (1887). "Τρεις στρατιώτες", "Ιστορία των Γκάτσμπι", "Μαύρο και άσπρο", "Υπό τους κέδρους", "Το φάντασμα Ρίκσοου", "Ουίλλι Ουίνκι" (1889) κ.λπ.
Το 1892 εγκαταστάθηκε στο Βερμόντ της Βορείου Αμερικής, έζησε εκεί κάποια χρόνια, και μετά επανήλθε στην Αγγλία. Τότε δημοσίευσε το μεγάλο διήγημα "Το φως που έσβησε" (1891) και μετά από λίγο τα δημοφιλή διηγήματα "Οι αναποδιές της ζωής" (1891), "Πολλαπλά επινοήματα" (1893) και το ποίημα "Τραγούδια του στρατώνα" (1892). Επακολούθησαν "Το βιβλίο της ζούγκλας" (1894), "Το Δεύτερο βιβλίο της ζούγκλας" (1895), "Οι επτά θάλασσες" (ποίημα, 1896), "Η εργασία της ημέρας" (1898), "Τα πέντε έθνη" ποιήματα που εκδόθηκαν το 1903 και στα οποία περιλαμβάνεται το περίφημο ποιήμα "Αποχώρηση" (που πρώτα δημοσιεύθηκε στους Τάιμς του Λονδίνου στις 17 Ιουλίου του 1897, με την ευκαιρία του δευτέρου ιωβηλαίου της βασίλισσας Βικτωρίας), "Κιμ" (1901), "Απλές ιστορίες μόνον" (1902), "Δράσεις και αντιδράσεις" (1909), "Δούναι και λαβείν" (1922) κ.ά.
Ο Κίπλινγκ ως πεζογράφος, είναι ένας από τους πιο δόκιμους Άγγλους αφηγητές. Τα έργα του διακρίνονται για την έμπνευση της υπόθεσης, την ποικιλία των χαρακτήρων, την ζωηρότητα του διαλόγου, κατά τον οποίο ο Κίπλινγκ μεταχειρίζεται το γλωσσικό ιδίωμα που ταιριάζει στο κάθε πρόσωπο. Τα ποιήματά του είναι αριστοτεχνικός συνδυασμός λέξεων και ρυθμών, γεμάτα μελωδικούς τόνους και πατριωτικές δονήσεις. Από τα πεζά
έργα του τα καλύτερα είναι ο "Κιμ", τα δύο "Βιβλία της ζούγκλας" και οι "Απλές ιστορίες μόνον". Εξαιρετική είναι η ικανότητά του στις σύντομες διηγήσεις. Το όνομά του έγινε γνωστό και αγαπητό στον βρετανικό κόσμο ιδιαίτερα για τα ποιήματα εκείνα στα οποία εμφανίζεται ως απόστολος του βρετανικού ιμπεριαλισμού.
Η ποίησή του διαπνέεται από πνεύμα μυστικισμού, όμως αγγλοσαξωνικού μυστικισμού, που υπαγορεύει θετική ενέργεια προς επικράτηση των Βρετανών ως εκλεκτού λαού του Θεού. Κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου πολέμου, ο Κίπλινγκ δημοσίευσε κάποια πατριωτικά πεζά και ποιήματα, ανάμεσα στα οποία "Ο νέος στρατός" (1915), "Η Γαλλία και ο πόλεμος" (1915), "Ο κατά θάλασσαν πόλεμος" (1916) κ.ά. Το 1907 του απενεμήθη το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, και πολλά βρεττανικά πανεπιστήμια του απένειμαν τιμές και τον αναγνώρισαν ως ακαδημαϊκό πολίτη τους.
Πηγή: http://nobellogotexnias.
