TΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΟΙ νὰ πεθαίνουν. Γνωστοὶ κι ἄγνωστοι,
κολλητοὶ κι ἄσχετοι. Ριζοσπαστικὴ ἀλλαγὴ στὸ περιβάλλον.
Τελευταῖα ἄλλαζε κι αὐτή. Ἀργὰ ἀλλὰ σταθερά. Τελευταῖα
ἄρχισε νὰ μὴν ἀναγνωρίζει τὸν ἑαυτό της. Σὰ νὰ μὴν ἦταν ἡ ἴδια
πιά, σὰ νὰ ἔχανε τὸν ἔλεγχο τοῦ ποιά ἦταν. Τυχαῖα ἔμαθε γιὰ
τὸν θάνατο τῆς Ἀναμαρία Μαντοῦρο. Εἶχε χρόνια νὰ τὴ δεῖ. Κι
ὅταν τὴν ἔψαξε στὸ διαδύκτιο δὲν ἦταν κὰν γι’ αὐτὴν ἀλλὰ γιὰ
ἕνα χαϊκοὺ ποὺ κάποτε ἡ Ἀναμαρία εἶχε γράψει καὶ θέλησε νὰ
τὸ ξαναδιαβάσει.Ἔτσι γίνεται μὲ τὴν ποίηση. Τὰ ποιήματα
μένουν. Οἱ ἄνθρωποι ἀναχωροῦν. Ἡ Ἀναμαρία δὲν ἦταν ἀκριβῶς
ποιήτρια ἀλλὰ σίγουρα ἰδιαίτερος ἄνθρωπος. Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἡ
εὐαισθησία καὶ ἡ πολυμάθεια ἀντὶ νὰ τοὺς προβάλλει, τοὺς
χαντακώνει. Ζοῦσε σὲ δέκα τετραγωνικά, σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς
τριτοκοσμικὲς συνοικίες τοῦ Παρισιοῦ ποὺ δὲν κυκλοφορεῖς
μόνος σου τὸ βράδυ. Ἡ καταγωγή της κάπου ἀπὸ τὴν Λατινικὴ
Ἀμερικὴ καὶ εἶχε σπουδάσει διεύθυνση ὀρχήστρας σὲ ὀνομαστὴ
σχολὴ στὴ Νέα Ὑόρκη ἀλλά, χρόνια ἄνεργη, ζοῦσε ἀπὸ τὰ
ἐπιδόματα τοῦ γενναιόδωρου Γαλλικοῦ κράτους. Τὴν συνάντησε
στὸν πρῶτο ὄροφο τοῦ Shakespeare & Co καὶ ἦταν ἡ Ἀναμαρία
ποὺ τῆς σύστησε τὸν ἰδιόρρυθμο ἰδιοκτήτη τοῦ ἱστορικοῦ
βιβλιοπωλείου.
H συνέχεια εδώ
H συνέχεια εδώ