H
ΠΥΛΗ ἄνοιξε ἀργά. Μπορεῖ κι αὐτουνοῦ νὰ τοῦ φάνηκε ὅτι ὅλα
γίνονταν σὲ ἀργὴ κίνηση. Εἶχε συνηθίσει νὰ βλέπει τὸν κόσμο
μὲ κινηματογραφικὴ ματιά, τὸ εἶχε σπουδάσει, μόνο ποὺ δὲν
εἶχε καταφέρει ἀκόμη νὰ γυρίσει τὴν πρώτη του ταινία. Μιὰ
ταινιούλα μικροῦ μήκους εἶχε κατορθώσει νὰ φτιάξει, κι
ἐκείνη δὲν ἔφτασε οὔτε στὸ φεστιβὰλ νέων δημιουργῶν τῆς
Δράμας. Μπά, δὲν ἦταν γκαντεμιὰ τωρινή, αὐτὴ τὴν κουβάλαγε
χρόνια, ἀπὸ τότε. Ἀπὸ κεῖνον ποὺ θὰ ἔβγαινε σὲ λίγο ἀπὸ τὴν
πύλη τῶν φυλακῶν.