Νάνος Βαλαωρίτης, Τόνα μέσα στ΄άλλο

 Τά πάντα αλλάζουνε γίνονται τόνα τ’ άλλο
Τά ξύλα γίνονται πέτρες τά δέντρα σύννεφα
Ο’ι γυναίκες άντρες τά φύλλα θάλασσες
Τά φτερά πηγάδια τά μάτια άέρας
Τά σερτάρια μέταλλα τά λουλούδια νοϋς
Τά γράμματα καί οι γραφές γίνονται
Αναλφάβητα τ’ ώραϊο γίνεται κτήνος
Τ’ άρσενικό ούδέτερο τά μυστήριο φανερώνεται
Ή έλπίδα τυφλώνεται όπως ό πλούτος
Τά πάντα είναι τηλεσκόπια καί τίποτα δέν είναι
Σίγουρα ότι θά γίνει ή δέ θά γίνει
Όλα είναι τά ένα μέσα στ’ άλλο πέτρες
Ποτάμια τρέχουνε άπό τά δάχτυλά του
Οί λέξεις τους είναι τουλίπες
Ή άγάπη του είναι στέρνα είναι τραπέζι
Μιά πολυθρόνα κάθεται μέσ’ τά δεξί του μάτι
Τό περιβόλι τού παραθυριού είναι ένα
Κοιμητήριο φύλλων ή άγορά είναι παρθένα
Καί ή δροσιά τού δειλινού μιά στραβοτιμονιά
Μιά βελόνα τεντώνει τήν κλωστή της ώσπου νά σπάσει
Ενα πόδι μασάει τήν άλυσσίδα του ένας χαρταετός
Γίνεται σκύλος καί δαγκώνει όποιον έτυχε νά περάσει
“Ενα παιδί ορφανό γίνεται ή μητέρα ένός άλλου
“Ενας τίτλος γίνεται άπορος καί παντρεύεται
Ο,τι ύπάρχει ζεϊ τά μέταλλα μέσα στή γή
Οί πέτρες μές ατό χώμα άπόδειξη πώς μαραίνονται
“Αμα τά ξεριζώσεις ό κόσμος είναι τρομερός
Δανείζει καί δανείζεται άλλάζει χρώμα
Δέ λέγεται πιά όπως λέγεται είναι
Τέρας χελώνα ντιβάνι καναπές μπούτι γκαζιέρα
Καί μαλλί ξανθό γύρω άπό ένα γυναικείο φύλλο.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Τραμ", Δεύτερη Διαδρομή, Δεύτερο Τεύχος, Θεσαλονίκη, Σεπτέμβρης 1976.