Γράφει ο ΚΟΥΜΠΟΥΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
( ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ - ΠΟΙΗΤΗΣ)
Η Διαλεχτή , η
διαλεκτική σκέψη των Ελλήνων ανά τους αιώνες , είναι κόρη της Αλήθειας , της μη
λήθης ,δηλαδή, και γι’ αυτό δεν ξεχνά ποτέ και τίποτε . Γεννιέται κάθε νέα
χρονιά Ανατολική της Μνήμης ! Περίλυπη και στοχαστική πορεύεται η καλή μας Διαλεχτή
προς το «αίσιον και ευτυχές» 2013. Χρονιά κι αυτή … 100 χρόνια πέρασαν που
πήραμε τα Γιάννινα και τη Θεσσαλονίκη και δίχως να το καταλάβουμε μας πήρε και
μας σήκωσε η ξεχασιά κι η σιχασιά , που σκλάβωσαν τη χώρα. Με το κεφάλι ψηλά
δρασκελάει η Διαλεχτή το μέλλον του 2013 , όμως στο λευκό σάβανο της θύμησης
κείτονται μονάχα οστά και στάχτη. Πώς να δώσει οστά και σάρκα σε ένα καλύτερο ,
ελπιδοφόρο μέλλον μονάχα με σκελετωμένες αναμνήσεις ; Γλιτώσαμε … ( λένε οι
αδαείς , οι δεισιδαίμονες ) από το τέλος του κόσμου , απ’ τη συντέλεια του
σύμπαντος … Η σοφή , όμως , Διαλεχτή το βλέπει καθαρά ότι επήλθε αδόκητα και
βίαια το τέλος της ζωής , κενός νοήματος και περιεχομένου κοντανασαίνει ο
άνθρωπος στα εφημερεύοντα νεκροταφεία , συνετελέσθη η συντέλεια του χάους μέσα
στις μαυρισμένες ψυχές των νέων ανθρώπων , « νεκρές ψυχές » που ζουν στη
λησμονιά με σβησμένο το χθες κι ανύπαρκτο το αύριο .
Ξέχνα , ξέχνα
τα όλα … Αν θες να ζήσεις … Αυτή είναι η στεγνή και στυγνή λευκή επιταγή των
δολοφόνων καιρών μας . Η Διαλεχτή , η διαλεκτική ψυχή της Ελλάδας , δεν μπορεί
και δεν θέλει να ξεχάσει το παραμικρό , όσο κι αν το θέλουν και το επιτάσσουν
οι βουλές των επιλησμόνων δυναστών της να ξεχάσει τα πάντα . Πώς να ξεχάσει την
Ιστορία της ; Πώς να ξεχάσει το συνετό μυαλό της Φιλοσοφίας της ; Πώς να
ξεχάσει τους απεγνωσμένους , τους καιόμενους , τους απαγχονισμένους δειλούς
εραστές της αξιοπρέπειας και της ηθικής ; Ανατολικά της Μνήμης θα αναγεννηθεί
και θ’ ανατείλει μαζί με τη Νεα Χρονιά . Για να λάβουν σάρκα και φτερά ανάστασης
τα κόκαλα των αδικοχαμένων . Για να μεταλάβει η ζωή τού σώματος και τού αίματος
από το αστραποβόλο φως της Ανατολής της Μνήμης . Για να ξεπροβάλλουν εσαεί τα
όνειρα της Νιότης στο φως της επανάστασης , που απελευθερώνει από τα δεσμά του
θανάτου . Ανατολικά της Μνήμης θα κονταροχτυπηθεί ο καθείς με τα όπλα του στη
βιοπάλη του 2013 . Αρκεί , κάθε ώρα και στιγμή να μην το ξεχνά . ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΤΑΙ
!
Ανατολικά της Μνήμης …
Ανατολικά της Μνήμης
να συναντηθούμε ζωή
σώμα με σώμα .
Λείπουν πολλά κομμάτια
σάρκας απ’ το
μέλλον .
Σε ποια
αποδημία να τα
βρεις ,
ποιας αυτοψίας τεμαχισμένα
μέλη να συλλέξεις
και πώς να
τα συνθέσεις ;
Οστά μονάχα , συντηρούν οι
τάφοι
στα εφημερεύοντα νεκροταφεία
επιλησμόνων .
Γυμνή , σκελετωμένη
, άσαρκη ,
αισχύνεται η μνήμη
ν’ ανατείλει .
Ούτε μεσούρανα τού
πιότερο θυμάμαι παρά
σκέφτομαι
μήτε στο γέρμα
τού ποτέ χαράζει
μέσα μου η
θύμηση .
Το ξέρω και
το μνημονεύω πάντα
ότι στην κοίτη
της ανατολής γεννάς ,
πάνω
στο φάσμα του
λευκού κυοφορείς το έμβρυό
σου .
Απ’
τη θηλή
τού κάποτε βυζαίνεις ως
να σε θρέψει
η Πράξη .
Σε κούρασαν ,
μνήμη μου ,
οι αλλεπάλληλες
και πολλαπλές σου μετοικήσεις
,
σε λησμόνησαν
τα εξορισμένα χελιδόνια
των κυττάρων σου .
Στοιχειώσαν ναρκωμένες οι
αναμνήσεις
και γίναν ερινύες .
Σε στρώμα από
καρφιά φιδιών
αποπειρώνται να αναπαυθούν
οι εφιάλτες μου .
Η ανατολή κηρύχθηκε
απαγορευμένη ζώνη .
Ξέχνα , ξέχνα
τα όλα …
Αν θες να
ζήσεις
Πώς γίνεται
, όμως ,
να ξεχάσω ;
Πώς να ξεχάσω
το αίμα ,
που χοροπηδάει στις
φλέβες του ύπνου
μου
και μετάγγιση ζωής
ζητάει εδώ και
τώρα ;
Πώς να
σε ξεχάσω ,
ζωή ,
που με κρατούσες
απ’ το χέρι
ως που σε
έχασα μες στις
στοές του λαβυρίνθου
εκεί που χάζευα
βιτρίνες ;
Πώς να σε
ξεχάσω , μνήμη
ζωή μου ,
τώρα που έδυσε
ο ορίζοντας του
μέλλοντος
και τα σημεία
των καιρών στήνουν
αγχόνες ;
Ανατολικά της Μνήμης
θα συναντηθούμε ζωή
αίμα με αίμα .
Θύμωσε , καλή
μου θύμηση ,
και βγες απ’
τ’ όστρακό σου .
Ξεπρόβαλε ! Ανάτειλε !
Θα είμαι
εκεί . Μην το ξεχνάς .
Να με θυμάσαι !
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013