Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

10 Ιαν 2013

Η Διαλεχτή θυμάται : Ανατολικά της μνήμης !


Γράφει ο ΚΟΥΜΠΟΥΡΑΣ  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 
( ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ  -  ΠΟΙΗΤΗΣ)

Η Διαλεχτή , η διαλεκτική σκέψη των Ελλήνων ανά τους αιώνες , είναι κόρη της Αλήθειας , της μη λήθης ,δηλαδή, και γι’ αυτό δεν ξεχνά ποτέ και τίποτε . Γεννιέται κάθε νέα χρονιά Ανατολική της Μνήμης ! Περίλυπη και στοχαστική πορεύεται η καλή μας Διαλεχτή προς το «αίσιον και ευτυχές» 2013. Χρονιά κι αυτή … 100 χρόνια πέρασαν που πήραμε τα Γιάννινα και τη Θεσσαλονίκη και δίχως να το καταλάβουμε μας πήρε και μας σήκωσε η ξεχασιά κι η σιχασιά , που σκλάβωσαν τη χώρα. Με το κεφάλι ψηλά δρασκελάει η Διαλεχτή το μέλλον του 2013 , όμως στο λευκό σάβανο της θύμησης κείτονται μονάχα οστά και στάχτη. Πώς να δώσει οστά και σάρκα σε ένα καλύτερο , ελπιδοφόρο μέλλον μονάχα με σκελετωμένες αναμνήσεις ; Γλιτώσαμε … ( λένε οι αδαείς , οι δεισιδαίμονες ) από το τέλος του κόσμου , απ’ τη συντέλεια του σύμπαντος … Η σοφή , όμως , Διαλεχτή το βλέπει καθαρά ότι επήλθε αδόκητα και βίαια το τέλος της ζωής , κενός νοήματος και περιεχομένου κοντανασαίνει ο άνθρωπος στα εφημερεύοντα νεκροταφεία , συνετελέσθη η συντέλεια του χάους μέσα στις μαυρισμένες ψυχές των νέων ανθρώπων , « νεκρές ψυχές » που ζουν στη λησμονιά με σβησμένο το χθες κι ανύπαρκτο το αύριο .

        Ξέχνα , ξέχνα τα όλα … Αν θες να ζήσεις … Αυτή είναι η στεγνή και στυγνή λευκή επιταγή των δολοφόνων καιρών μας . Η Διαλεχτή , η διαλεκτική ψυχή της Ελλάδας , δεν μπορεί και δεν θέλει να ξεχάσει το παραμικρό , όσο κι αν το θέλουν και το επιτάσσουν οι βουλές των επιλησμόνων δυναστών της να ξεχάσει τα πάντα . Πώς να ξεχάσει την Ιστορία της ; Πώς να ξεχάσει το συνετό μυαλό της Φιλοσοφίας της ; Πώς να ξεχάσει τους απεγνωσμένους , τους καιόμενους , τους απαγχονισμένους δειλούς εραστές της αξιοπρέπειας και της ηθικής ; Ανατολικά της Μνήμης θα αναγεννηθεί και θ’ ανατείλει μαζί με τη Νεα Χρονιά . Για να λάβουν σάρκα και φτερά ανάστασης τα κόκαλα των αδικοχαμένων . Για να μεταλάβει η ζωή τού σώματος και τού αίματος από το αστραποβόλο φως της Ανατολής της Μνήμης . Για να ξεπροβάλλουν εσαεί τα όνειρα της Νιότης στο φως της επανάστασης , που απελευθερώνει από τα δεσμά του θανάτου . Ανατολικά της Μνήμης θα κονταροχτυπηθεί ο καθείς με τα όπλα του στη βιοπάλη του 2013 . Αρκεί , κάθε ώρα και στιγμή να μην το ξεχνά . ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΤΑΙ !
                                  

                       Ανατολικά  της  Μνήμης …                                                                                                          
                        Ανατολικά  της  Μνήμης  να  συναντηθούμε  ζωή   σώμα  με  σώμα .
                       Λείπουν  πολλά  κομμάτια  σάρκας   απ’  το  μέλλον .
               Σε  ποια  αποδημία  να  τα  βρεις ,
               ποιας  αυτοψίας   τεμαχισμένα  μέλη  να  συλλέξεις
               και  πώς  να  τα  συνθέσεις ;
                        Οστά  μονάχα , συντηρούν  οι  τάφοι
               στα  εφημερεύοντα  νεκροταφεία  επιλησμόνων .
                         Γυμνή  ,  σκελετωμένη  ,  άσαρκη  ,  αισχύνεται   η  μνήμη  ν’ ανατείλει .
                         Ούτε  μεσούρανα  τού   πιότερο  θυμάμαι  παρά  σκέφτομαι
               μήτε  στο  γέρμα  τού  ποτέ   χαράζει  μέσα  μου  η  θύμηση .
                         Το  ξέρω  και  το  μνημονεύω  πάντα
               ότι  στην  κοίτη  της  ανατολής  γεννάς ,
               πάνω  στο  φάσμα  του  λευκού κυοφορείς  το  έμβρυό  σου .
               Απ’ τη  θηλή  τού  κάποτε  βυζαίνεις ως  να  σε  θρέψει  η  Πράξη .
                          Σε  κούρασαν  ,  μνήμη  μου  ,
               οι  αλλεπάλληλες  και  πολλαπλές  σου  μετοικήσεις ,
               σε  λησμόνησαν  τα  εξορισμένα  χελιδόνια  των  κυττάρων  σου .
                          Στοιχειώσαν  ναρκωμένες  οι  αναμνήσεις
               και  γίναν  ερινύες .
                          Σε  στρώμα  από  καρφιά  φιδιών
               αποπειρώνται να  αναπαυθούν  οι  εφιάλτες  μου .
                          Η  ανατολή  κηρύχθηκε  απαγορευμένη  ζώνη .
                          Ξέχνα  ,  ξέχνα  τα  όλα …
                          Αν  θες  να  ζήσεις
                                      Πώς  γίνεται  ,  όμως  ,  να  ξεχάσω ;
                   Πώς  να  ξεχάσω  το  αίμα  ,
                   που  χοροπηδάει  στις  φλέβες  του  ύπνου  μου
                   και  μετάγγιση  ζωής  ζητάει   εδώ  και  τώρα ;
                             Πώς  να  σε  ξεχάσω  ,  ζωή  ,
                   που  με  κρατούσες  απ’ το  χέρι
                   ως  που  σε  έχασα  μες  στις  στοές  του  λαβυρίνθου
                   εκεί  που  χάζευα  βιτρίνες ;
                              Πώς  να  σε  ξεχάσω  ,  μνήμη  ζωή  μου  ,
                   τώρα  που  έδυσε  ο  ορίζοντας   του  μέλλοντος
                   και  τα  σημεία  των  καιρών  στήνουν  αγχόνες ;
                             Ανατολικά  της  Μνήμης
                   θα  συναντηθούμε  ζωή   αίμα  με  αίμα .
                             Θύμωσε  ,  καλή  μου  θύμηση  ,
                   και  βγες  απ’  τ’  όστρακό  σου .
                             Ξεπρόβαλε !  Ανάτειλε !
                             Θα  είμαι  εκεί . Μην  το  ξεχνάς .
                             Να  με  θυμάσαι !
                                                                   

                                                             ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ  2013