Άγριες είναι οι αγάπες
μας κι΄ατίθασες.
Σταυροκοπιούνται στις
φωτογραφίες
άθεων και σπιλωμένων
πόνων.
Οι αγάπες μας κόβουν
βόλτες
Μπερδεύουν όπως μπορούν
τα πόδια
Ακολουθούν πάντα την ίδια
διαδρομή.
Οι αγάπες μας καβγαδίζουν
χωρίς συνομιλητές :
‘’Θα κάνω ένα φόνο,
απόψε’’.
Μα πιο πολύ τρέμουνε τους
γάμους.
Πόσο θανατερές οι
λαμπάδες τους,
πόσο αβάσταχτη η
ακινησία,
και το φως ποτέ δεν είναι
καθαρό, μέσα απ΄τα κρυσταλλάκια
Πόση αποφορά από στόματα
που χάσκουν,
για να γελάσουν.