Αναμφισβήτητα το βιβλίο συνιστά την πιο επαναστατική ανθρώπινη εφεύρεση. Εκπαίδευση, ενημέρωση, ψυχαγωγία αλλά και επικοινωνία διέπονται από αυτό το μέσο. Ανυψώθηκε και λογοκρίθηκε όσο τίποτε άλλο κι επιβίωσε. Μπορεί κάποιος όμως να φανταστεί το βιβλίο πέρα από την έντυπη μορφή;
Για κάποιους το βιβλίο είναι μόνο ήχος. Είναι φωνή. Είναι συναίσθημα και αίσθηση.
H Αθηνά Τσάση, που είναι επί χρόνια υπεύθυνη της δανειστικής βιβλιοθήκης ομιλούντων βιβλίων στο Φάρο Τυφλών της Ελλάδος (μη κερδοσκοπικό σωματείο, που εξυπηρετεί άτομα με πρόβλημα όρασης) και νυν εθελόντρια, σε συνέντευξη, έδωσε τις παρακάτω πληροφορίες στο Γιώργο Πανόπουλο, από το Literature.gr
Από πότε ξεκίνησε η ηχογράφηση βιβλίων στο Φάρο Τυφλών της Ελλάδος και ποιες ανάγκες επεδίωξε να καλύψει;
Από την ώρα που κυκλοφόρησε στην ελληνική αγορά το μαγνητόφωνο, ο Φάρος Τυφλών της Ελλάδος ξεκίνησε την ηχογράφηση βιβλίων. Πάντοτε υπήρχαν άνθρωποι με πρόβλημα όρασης που αγαπούσαν τη λογοτεχνία ή ήθελαν να σπουδάσουν αλλά δεν είχαν τη δυνατότητα. Ενστερνιζόμενος ο ΦΤΕ το πάγιο αίτημα των τυφλών, κυρίως για την εκπαίδευση, ήταν ο πρώτος φορέας που ανέλαβε επίσημα αυτό το εγχείρημα. Μέχρι πρότινος οι μαθησιακές ανάγκες καλύπτονταν από το στενό περιβάλλον των τυφλών. Αρχικά εθελοντικά κι έπειτα πιο οργανωμένα με εργαζόμενους, όπως εγώ, καλύψαμε μαθησιακές ανάγκες και παράλληλα σταδιακά εμπλουτίσαμε τη βιβλιοθήκη στον τομέα της λογοτεχνίας, με σκοπό την ψυχαγωγία.
Σε μια κοινωνία πιο ρατσιστική τότε, όπου ο τυφλός ήταν ένας ανάπηρος, τον οποίο «έκρυβε» η οικογένεια και μόνο κάποια μέλη της αστικής τάξης είχαν τη δυνατότητα να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις τους, βρέθηκαν μορφωμένοι άνθρωποι στο διοικητικό συμβούλιο του ΦΤΕ ώστε να προάγουν το όραμά τους για την επιμόρφωση των τυφλών. Αντέγραψαν, λοιπόν, την ελληνική ραδιοφωνία με την ανάγνωση βιβλίων τότε και την ακρόαση θεατρικών έργων, καθώς και το αμερικανικό ινστιτούτο τυφλών.
Η πρωτοβουλία αυτή έγινε πιο συστηματική συμπίπτοντας με την έξοδο της χώρας από την εφτάχρονη λογοκρισία με αποτέλεσμα αφενός να αφεθεί ελεύθερο το βιβλίο αφετέρου ο κόσμος να έχει μεγάλη δίψα για διάβασμα, ιδιαίτερα οι πιο ώριμοι τυφλοί που βίωσαν τη χούντα εντονότερα. Ήταν και η εποχή που δημιουργήθηκαν πάρα πολλοί εκδοτικοί οίκοι. Επιπλέον επιπρόσθετη ανάγκη προέκυψε λόγω της νομοθεσίας του 1975, που επέτρεπε πλέον την εισαγωγή ατόμων με αναπηρία σπουδαστών σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα χωρίς εξετάσεις. Ήταν τέτοιες, λοιπόν, οι συγκυρίες, που ευνόησαν όλο αυτό το εγχείρημα
Επιχειρήσαμε επομένως να καλύψουμε ανάγκες μαθητών και σπουδαστών. Οι υπόλοιποι τυφλοί, που έβλεπαν τι γινόταν άρχισαν και αυτοί να έχουν τα δικά τους αιτήματα. Έτσι στο περιθώριο αυτών, προσπάθησα μόνη μου αρχικά, να ηχογραφώ βιβλία πρωτίστως κλασικής λογοτεχνίας εξαιτίας και της έμφυτης αγάπης μου στη λογοτεχνία. Αγκάλιασαν με θέρμη τόσο εμένα προσωπικά όσο και την ενέργεια αυτή. Αργότερα, το 1987, βλέποντας τη μεγάλη επιτυχία και τον ενθουσιασμό του κόσμου, δημιούργησε στούντιο ηχογράφησης ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τυφλών και ύστερα η δουλειά μοιράστηκε ακόμα πιο πολύ καθώς το Κέντρο Εκπαίδευσης Τυφλών ανέλαβε το μερίδιο των σχολικών και πανεπιστημιακών βιβλίων.
Μετά από μία 38χρονη πορεία συνεχούς λειτουργίας μπορούμε να καυχόμαστε ότι η δανειστική βιβλιοθήκη του ΦΤΕ διαθέτει πάνω από 5000 τίτλους βιβλίων, οι οποίοι καλύπτουν ευρύ φάσμα αναγνωσμάτων.
Η συνέχεια εδώ
