Όψη:
τέταρτη μεσημβρινή
Αγγελτήριο
συνοπτικού θέρους
Έκλειναν
όλα τα μάτια
Μα
το δικό σου βλέμμα οδηγούσε
Ακτίνα
του αναγκαίου ονείρου
Κοιμήθηκα
στο μέσο
Κοιμήθηκες
με το μέλλον
Κοιμήθηκε
ο κόσμος στο λιοπύρι
Ό,τι
φωτίζει
Καίγεται
Χάνει
το κοίταγμά του
Μια
καινή μήτρα σφύζει στη σκοτεινή πλευρά
Απ’
τη γαλήνη στο αίμα
Ώσπου
ανθύλλι απρόοπτο
Διδάσκεται
η στοργή
Μην
εξαφανιστεί;
