Πάντοτε προσέβλεπα σε μια φόρμα πιο ανοιχτή
ελεύθερη από τα δεσμά της ποίησης ή της πεζογραφίας
που θα μας άφηνε να κατανοούμε ο ένας τον άλλο χωρίς
να εκθέτει
τον συγγραφέα ή τον αναγνώστη σε υπέρτατες αγωνίες.
Στην ίδια την ουσία της ποίησης υπάρχει κάτι το απρεπές:
φανερώνονται πράγματα που δεν ξέραμε ότι κρύβαμε
μέσα μας
γι’ αυτό ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρα, σαν να είχε
ξεπηδήσει ένας τίγρης
και στεκόταν μπροστά μας στο φως, τινάζοντας την
ουρά του.
ελεύθερη από τα δεσμά της ποίησης ή της πεζογραφίας
που θα μας άφηνε να κατανοούμε ο ένας τον άλλο χωρίς
να εκθέτει
τον συγγραφέα ή τον αναγνώστη σε υπέρτατες αγωνίες.
Στην ίδια την ουσία της ποίησης υπάρχει κάτι το απρεπές:
φανερώνονται πράγματα που δεν ξέραμε ότι κρύβαμε
μέσα μας
γι’ αυτό ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρα, σαν να είχε
ξεπηδήσει ένας τίγρης
και στεκόταν μπροστά μας στο φως, τινάζοντας την
ουρά του.