Νίκος Μυλόπουλος, Το τέλος της περιπλάνησης

Τα βράδια το δοξάρι του πόθου ανέμιζε σαν γαλανόλευκη
Στις ανηφοριές των μηρών σφυροκοπούσαν τα λαγόνια
θυμωμένα
Άλλοτε μέσ' από κόκκινα άνθη και τσιγαρόχαρτα ροζ
Αφρισμένη αναδυόταν ευπρέπεια και χειρονομίες αθόρυβες
Συμπληρώματα μιας ζορισμένης ζωής σκορπισμένης στο
αύριο.
Ένα αδιάβατο κόβοντας δάσος από γυναίκες
Και διαγράφοντας οριστικά το αμφίσημο του ορίζοντα
Έφτασα κατάκοπος να μυρίσω λουλούδι.

Το άλλο πρωί ανέτειλε πριν απ' το τέλος του κόσμου
Το τέλος της περιπλάνησης.


(Aπό τη συλλογή "Τέλος της περιπλάνησης", εκδ. Γαβριηλίδης, 2015)