τοσοῦτος ἔρως κατεῖχε τὴν ἄνθρωπον.
Πλουτάρχου, Αλκιβιάδης
Φρεσκοσιδερωμένο ένδυμα
που σε λιγάκι θα τσαλακωθεί
επί ματαίω
Σε μια αψεγάδιαστη ζωή
καθένας χωριθστά ταγμένος
Εγγάμου βίου συνταγή
με σύζυγο και τέκνα
Πίστευε πάντα
και το πίστευες κι εσύ
πως ήταν χρόνια
πες μισή ζωή
για σένα τον απόντα
μόνο ζούσε
Ώσπου την άγγιξες
για μια στιγμή
ζωής αντίδωρο
μοναδική
αλλά
λες κι ήταν ξένη
Κι εκείνη
μόλις την άγγιξες
έκαν’ ευχή
πιστή στον φόβο νά ’ναι
μοιχαλίδα
Κι ευθύς ξεγράφτηκε
απ’ την καλή
και δεν σε ξέρω πια
δεν σ’ είδα
Από το βιβλίο: Αριστέα Παπαλεξάνδρου, «Υπογείως», Τυπωθήτω,
Αθήνα 2012, σελ. 50-51.
