Ελευσίνα, 20 Νοέμβρη
Να κάτσω στην αρχαία πέτρα
Να κάτσω στον αρχαίο
ψαλμό
Να μιληθούν τα οστά
μου με τις πέτρες
Και αυτόν που πάτησε το θάνατο να τον ακούσουν
Τον λίθο που σκίζει
Ποιος είπε ότι ο χρόνος είναι περατός
Κι απ' τα συντρίμμια ακόμη διαφεύγει
Ποιος είπε ότι ο κόσμος είναι χωρισμός
Τα δάκρυα του κόσμημα
στο χώμα κι αλλού
Στις κόχες και στις ροζέτες του ουρανού
