Με ταχύτητα ουρανού και φορεσιά χελώνας
φυγαδεύω τις αλυκές
κι αυτούς τους πονεμένους χρόνους
σ' άλλο στερέωμα
νεογέννητος πλανήτης να γίνουν
γύρω από το ροζάριο των φιλιών
γιατί
τα ανθρώπινα λεηλατούν την ταπεινή μου φτέρνα
ματωμένη δεν αντέχει άλλο να ΄ναι κορμί
ανάμεσα σ' εμπόρους και φυγάδες και δασκάλους της ντροπής
όμως
αν μεταμορφωμένη θα ρθει πρωί πρωί
μια σκονίτσα πάνω στα τσίνορά σου
εγώ θα μαι να ξέρεις
πιστή στην απουσία
μιας πάντα ενοχλητικής
αθώας άσπλαχνα αγάπης
